Zasiedzenie nieruchomości: posiadacze w dobrej i złej wierze

Posiadacz nieruchomości w dobrej wierze różni się od posiadacza w złej wierze tym, że jest on błędnie przekonany, iż przysługuje mu prawo do konkretnej nieruchomości. Różny jest też czas, po którym następuje zasiedzenie nieruchomości w dobrej i złej wierze. W pierwszym przypadku musi minąć 20 lat, a w drugim - 30 od momentu zajęcia nieruchomości.

Dobra i zła wiara...

W doktrynie, a także w orzecznictwie ugruntowała się restrykcyjna koncepcja dobrej wiary. Mianowicie posiadacz w dobrej wierze to taki, który pozostaje w błędnym,­ ale usprawiedliwionym okolicznościami przekonaniu, że prawo własności rzeczywiście mu przysługuje (mowa tu o chwili objęcia w posiadanie).

Wyjaśnić należy także, że o dobrej wierze nie można mówić w przypadku, gdy posiadacz wie, że prawo własności mu nie przysługuje lub z łatwością mógłby się tego dowiedzieć.

... a czas zasiedzenia nieruchomości

Dobra wiara nie stanowi samoistnej przesłanki nabycia nieruchomości przez zasiedzenie nieruchomości, jednak ma wpływ na długość czasu, który musi upłynąć do skutecznego zasiedzenia. W obecnym stanie prawnym do zasiedzenia nieruchomości w dobrej wierze potrzebny jest upływ 20 lat, natomiast mimo złej wiary nabycie nastąpi po upływie 30 lat samoistnego posiadania.

Decydujący jest tu moment uzyskania posiadania. Zgodnie z łacińską paremią mala fides superveniens non nocet następcza zła wiara nie wydłuża terminu zasiedzenia.

Nie ma zatem znaczenia, że na przykład po roku od objęcia nieruchomości ktoś dowie się, że nie jest ona jego własnością.