Nowe przepisy dla okien i podłóg w gruncie

W związku z dostosowywaniem polskich wymagań do unijnych, od stycznia 2009 r. obowiązują nowe warunki techniczne dla okien i podłóg w gruncie. Mają one służyć większej oszczędności energii.

Znowelizowane rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, wraz z innymi aktami wykonawczymi do ustawy – Prawo budowlane (zmienione rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego i nowe rozporządzenie w sprawie metodologii obliczania charakterystyki energetycznej budynku i lokalu mieszkalnego...) tworzą pakiet wypełniający wymagania dyrektywy 2002/91/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie charakterystyki energetycznej budynków.

Okna i przegrody szklane

Zaostrzono wymagania cieplne dla okien, obniżając maksymalne wartości współczynnika U, dodano także zapis, że współczynnik przepuszczalności energii całkowitej okna oraz przegród szklanych i przezroczystych g_c nie może być większy niż 0,5.
g_c = f_c·g_G, gdzie
f_c – współczynnik korekcyjny redukcji promieniowania;
g_G – współczynnik przepuszczalności energii całkowitej dla rodzaju oszklenia.

Jeżeli okna i przegrody szklane zajmują więcej niż 50% powierzchni ściany, dodatkowo stawia się warunek g_c·f_G ≤ 0,25, gdzie f_G to udział powierzchni okien oraz przegród szklanych i przezroczystych w powierzchni ściany.

Dotychczas. Zwracano jedynie uwagę na współczynnik przenikania ciepła przez okno U i nie precyzowano, ile energii cieplnej może przeniknąć przez szyby.
Co to oznacza. Możemy wybrać okna i przeszklenia o większej przepuszczalności energii.
Pod warunkiem jednak, że będą:

• zamontowane pionowo bądź nachylone pod kątem większym niż 60 st. do poziomu;
• skierowane w kierunkach od północno-zachodniego do północno-wschodniego (kierunek
  północny ±45°);
• chronione przed promieniowaniem słonecznym przez jakąś przegrodę;
• miały powierzchnię mniejszą niż 0,5 m².

Podłogi na gruncie

W pomieszczeniach ogrzewanych podłoga na gruncie powinna mieć obwodową izolację cieplną, której opór cieplny wyniesie co najmniej 2,0 (m²·K)/W. Współczynnik U dla podłogi nie może być wyższy niż 0,45 W/(m²·K).

Dotychczas. Podłogom na gruncie usytuowanym głębiej niż 0,6 m od poziomu terenu nie stawiano żadnych wymagań. Jeśli były płycej, musiały się charakteryzować odpowiednim oporem cieplnym. Duże znaczenie miała temperatura, którą utrzymywano w pomieszczeniach. Jeżeli ogrzewano je do przynajmniej 16 st. C, podłoga na gruncie musiała mieć opór cieplny nie mniejszy niż 1,5 (m²·K)/W. W pomieszczeniach słabo ogrzewanych (8 st. C ≤  t_i  ≤  16 st. C) trzeba było izolować jedynie strefę podłogi przyległą do ścian zewnętrznych, tak by miała opór nie mniejszy niż 1,0 (m²·K)/W.
Co to oznacza. Izolacja cieplna musi być ułożona na całej powierzchni podłogi na gruncie. Jeśli wykorzystuje się styropian o λ = 0,04 W/(m·K), jego warstwa powinna mieć minimum 8 cm grubości.

Podstawa prawna:

• ustawa z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (j.t. DzU z 2006 r. nr 156, poz. 1118 z późn. zm.)
• rozporządzenie ministra infrastruktury z 6 listopada 2008 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (DzU nr 201, poz. 1238 z późn. zm.)
• rozporządzenie ministra infrastruktury z 6 listopada 2008 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego (DzUnr 201, poz. 1239 z późn. zm.)