Rury do wody: miedziane kontra PVC

Jakie rury wybrać do instalacji grzewczej i wodnej? Jakie właściwości mają rury miedziane, a jakie z PVC? Czy można je zastosować do każdej instalacji? Dowiesz się z naszego instalacyjnego poradnika.

Zobacz galerię 1 zdjęcie

Autor: Mariusz Bykowski

Częśc instalacji grzewczej w kotłowni zwykle robi się ze sztywnych rur miedzianych, nawet wtedy gdy reszta instalacji wykonana jest z tworzywa

Zalety instalacji z rur miedzianych

Rury miedziane są odporne na bardzo wysoką temperaturę, korozyjne działanie czynników zewnętrznych i wahania temperatury.

W instalacjach wody pitnej ograniczają powstawanie warstwy mikroorganizmów na wewnętrznych powierzchniach ścianek rur oraz hamują osadzanie się kamienia i wzrost bakterii Legionella.

Na co zwrócić uwagę stosując rury z miedzi

Trzeba pamiętać o ich wysokim współczynniku przewodzenia ciepła i w instalacjach grzewczych oraz ciepłej wody dobrze je izolować. Lepiej także nie łączyć ich z elementami z aluminium ze względu na możliwość powstania ognisk korozji w miejscu styku obu materiałów.

Rury miedziane łączy się przez lutowanie lub łącznikami zaciskowymi i gwintowanymi z mosiądzu bądź brązu. W instalacjach wody pitnej i c.w.u. nie mogą być stosowane kształtki z brązu, a mosiądz musi być odporny na „odcynkowanie”, czyli wypłukiwanie cząsteczek cynku ze stopu.

Rury miedziane produkuje się w trzech stopniach twardości: miękkie, półtwarde i twarde. Miękkie rury miedziane sprzedawane w zwojach dają się łatwo giąć i profilować. Są też dostępne w osłonach z tworzywa grubości 2-3 mm chroniących je przed uszkodzeniem lub w otulinach ograniczających straty ciepła.

Sprawdź także: Układanie rur w instalacji ogrzewania podłogowego

Cechy rur z PVC

Lekkie, elastyczne i ciepłochronne rury z tworzyw sztucznych bardzo wydłużają się pod wpływem wysokiej temperatury i nie są odporne na wnikanie tlenu, chyba że mają powłokę antydyfuzyjną (tylko wtedy nadają się do instalacji c.o.).

Rury z tworzywa są odporne na korozję i osadzanie się kamienia. Dają się łatwo i szybko łączyć, co skraca czas montażu instalacji i zapewnia jej wieloletnią trwałość. Mogą być z polietylenu sieciowanego (PE-X), polipropylenu (PP), polibutylenu (PB) lub wielowarstwowe z wkładką z aluminium. Polietylenowe i polibutylenowe mają tak zwaną pamięć (wygięte wracają do poprzedniego kształtu), więc podczas układania trzeba je na bieżąco mocować do podłoża. Wielowarstwowe dają się łatwo i trwale formować.

Jeżeli zdecydujemy się na instalacje z tworzywa, wszystkie elementy, z których zostanie zmontowana, powinny pochodzić z tego samego systemu. Każdy system powinien mieć aprobatę Centralnego Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Techniki Instalacyjnej COBRTI INSTAL dopuszczającą go do stosowania w instalacjach sanitarnych.

Rury z miedzi i tworzyw sztucznych – do jakich instalacji je stosować?

Do instalacji prowadzonych systemem rozdzielaczowym odpowiednie są rury miękkie miedziane lub z tworzywa. Giętkich rur używa się także do ogrzewania podłogowego, bo umożliwiają wykonanie pętli grzewczych bez połączeń w warstwie wylewki.

W systemach trójnikowych trasę instalacji uzyskuje się przez łączenie prostych odcinków przewodów trójnikami i innymi kształtkami. Można tu stosować rury z tworzywa i z miedzi, miękkie ze zwoju i sztywne, oraz dowolnie je prowadzić – w podłodze, w bruzdach ściennych lub za listwami maskującymi.

Gdy dom ma więcej niż jedną kondygnację, instalację doprowadza się na poszczególne piętra pionowymi przewodami – w domach jednorodzinnych zwykle jednym lub dwoma. W starych instalacjach prowadzono je często po wierzchu (podobnie jak gałązki do grzejników). Podczas remontu wygodnie jest wymienić je na miedziane – o mniejszej średnicy, estetyczne, niewymagające malowania i mocowania do ściany w wielu miejcach.