Instalacja c.o. z rur miedzianych
Miedź to materiał coraz częściej stosowany do wykonywania instalacji c.o. Rury miedziane są lekkie i giętkie, łatwo się je transportuje i układa. Zobacz, kiedy warto wykonać instalację centralnego ogrzewania z rur miedzianych, jak ją zabezpieczyć przed korozją i dobrze zaizolować.
Miedź to materiał coraz częściej używany do budowy instalacji sanitarnych - zarówno systemów grzewczych jak i wodnych. Do instalacji centralnego ogrzewania z grzejnikami używa się najczęściej przewodów twardych, natomiast ogrzewanie podłogowe wykonuje się z tak zwanych rur miękkich. Jest lekka i giętka. Łatwo jest ją zarówno transportować, jak i potem wykonywać z niej instalacje. Znaczna giętkość przewodów z jednej strony ułatwia ich układanie, z drugiej – wymaga lepszego zamocowania. Przewody są odporne na wysoką temperaturę, pod jej wpływem mogą się jednak nieznacznie odkształcać. Projektując i wykonując taką instalację, trzeba więc pamiętać o zapewnieniu prawidłowej kompensacji wydłużeń. Miedź jest trwała. Wewnętrzna powierzchnia rur jest bardzo gładka, dzięki czemu na ściankach wewnętrznych nie powstaje osad i rury nie korodują. Średnice rur są więc bardzo małe, a ścianki cienkie. Takie rury są lżejsze od stalowych i łatwiej z nich wykonać instalację. Miedź jest odporna na korozyjne działanie ciepłej i zimnej wody, a także czynników zewnętrznych (promieni UV, zmian temperatury). Są jednak sytuacje, w których przewody mogą ulec korozji. Powodem może być na przykład: zbyt gwałtowny przepływ wody (w źle zaprojektowanej instalacji), za wysokie ciśnienie, nieodpowiednia jakość wody, źle wykonane spawy. Miedzianych rur nie można łączyć w jednej instalacji z grzejnikami aluminiowymi.
Połączenia
Podstawową techniką łączenia rur miedzianych w instalacjach c.o. jest lutowanie miękkie. Odcinki rur łączone są ze sobą za pomocą spoiwa, czyli lutu dobranego do rodzaju instalacji. Niekiedy do połączeń stosuje się mosiężne łączniki zaciskowe. Ich zamontowanie nie wymaga specjalistycznego sprzętu.
Izolacje
Rury miedziane wymagają izolowania termicznego. Służą do tego gotowe otuliny wykonane z pianki poliuretanowej o różnych przekrojach wewnętrznych. Można je łatwo dopasować do średnicy rury. Niektóre firmy oferują rury miedziane w osłonach z tworzywa - które ma chronić rury przed uszkodzeniami mechanicznymi, lub z pianki poliuretanowej - która służy jako izolacja cieplna w pomieszczeniach nieogrzewanych. Są różne rodzaje rur z miedzi. Trzeba wybrać takie, które mają atest dopuszczający je do stosowania w systemach instalacji sanitarnych. W całej instalacji powinno się stosować ten sam rodzaj miedzi. Rury miękkie o średnicach do 22 mm uformowane są w kręgi i można je dowolnie kształtować już na placu budowy. Pozostałe – o większych średnicach – kupuje się w prostych 3-5-metrowych odcinkach.
Parametry materiałów
Rury miedziane są odpowiednio oznakowane. To pozwala je zidentyfikować, a więc ustalić ich własności fizyko-chemiczne. A oto, co oznaczają poszczególne parametry. Gęstość. Ten parametr nie ma wpływu na pracę instalacji, ale ma znaczenie przy jej budowie. Rury o mniejszej gęstości są lżejsze, łatwiej je przewozić, montować, a podpory podtrzymujące instalację mogą być mniej wytrzymałe. Gęstość miedzi to około 9 g/cm3. Graniczna temperatura topnienia. Określa, w jakiej temperaturze następuje topnienie materiału. Dla miedzi to temperatura powyżej 1000°C. Im wyższa temperatura topnienia, tym wyższą temperaturę może mieć woda krążąca w instalacji wykonanej z tego materiału. Rozszerzalność pod wpływem temperatury. Ten parametr pozwala ustalić, jak bardzo wydłużą się rury pod wpływem długotrwałego działania wysokiej temperatury. Przewód miedziany, długości 10 m pod wpływem temperatury 90°C wydłuża się około 1 cm. Współczynnik przewodności cieplnej. Im jest niższy, tym mniej ciepła traci woda grzejna podczas przepływu w instalacji. Mniejsze są więc straty termiczne nieizolowanych przewodów. Rur o niskim współczynniku przewodności cieplnej nie trzeba izolować. Miedź ma wysoki współczynnik. Współczynnik chropowatości (szorstkości). Określa gładkość wewnętrznej powierzchni rur i złączek. Im powierzchnia jest gładsza (czyli współczynnik chropowatości mniejszy), tym mniejsze są opory przepływu wody i mniejsza możliwość powstawania osadu, a więc i niszczenia materiału. Rury miedzine uznawane sa za gładkie.
Instalację centralnego ogrzewania można wykonać również z tworzyw sztucznych lub ze stali.
