Zasady wykonywania ocieplenia balkonu i ocieplenia tarasu
Nawet drobne błędy popełnione podczas ocieplania balkonu i tarasu mogą być przyczyną zawilgocenia oraz przemarzania płyty konstrukcyjnej. Aby do tego nie doszło, potrzebne są dobry projekt, a także staranne wykonawstwo.
Mostki termiczne przy balkonie
W domach murowanych konstrukcję balkonu stanowi najczęściej żelbetowa płyta, której zbrojenie łączy się ze zbrojeniem stropu. Niestety taka płyta bardzo dobrze przewodzi ciepło, a więc wychładza przylegający do niej strop. Dodatkowe straty ciepła powodują również powierzchnie otaczające okno i drzwi balkonowe – strefa ościeży, nadproży, podokiennika. Pozostawienie balkonu bez ocieplenia jest błędem, bo prowadzi do niekontrolowanej ucieczki ciepła z domu. W ogrzewanym wnętrzu wyraźnie odczuwa się intensywne wychładzanie strefy przy balkonie. Na zimnych powierzchniach przegród kondensuje para wodna, co sprzyja zawilgoceniu konstrukcji.
Ocieplanie balkonu
Najpopularniejszym sposobem ograniczenia mostka termicznego na styku balkonu ze ścianą jest obłożenie żelbetowej płyty izolacją. Ocieplenie powinno się układać zarówno na spodniej, jak i na górnej płaszczyźnie balkonu. Wtedy ciepło przedostające się do płyty balkonu przez wieniec stropowy musi przebyć dużo dłuższą drogę, by wydostać się na zewnątrz (w nieocieplonym balkonie ucieka tuż przy wieńcu). Błędem jest układanie ocieplenia tylko po spodniej stronie płyty, bo ciepło, znajdując sobie najkrótszą drogę, wydostanie się przez tę drugą, nieosłoniętą płaszczyznę. Żeby izolacja termiczna nie zamakała, na czołowej płaszczyźnie płyty balkonowej są konieczne obróbki, które zapobiegną podciekaniu wody pod spód balkonu. Gdy się ich nie zrobi, podciekająca woda będzie niszczyć jego konstrukcję. Idealnym rozwiązaniem, które zminimalizuje przenikanie ciepła do płyty żelbetowej i niepotrzebne jej nagrzewanie, jest stosowanie na połączeniu płyty balkonowej ze stropem specjalnego łącznika termicznego.
Ocieplenie tarasu nad pomieszczeniem
W naszym klimacie wahania temperatury wymuszają konieczność wykonywania izolacji ze szczególną starannością. Zamarzająca woda powiększa bowiem objętość, co może prowadzić do pękania izolacji wodochronnej. Konsekwencją tego jest wnikanie wody w głębsze warstwy tarasu. Dlatego duże znaczenie ma rodzaj materiału użytego do ocieplenia – musi być nienasiąkliwy, twardy i odporny na działanie czynników zewnętrznych. Na izolacji termicznej nie warto oszczędzać – układanie zbyt cienkiej warstwy ocieplenia i pozostawianie niezaizolowanych stref spowoduje mostki termiczne. Odpowiednia grubość zapobiegnie wychładzaniu stropu i skraplaniu się wody na suficie pomieszczeń pod tarasem. 15 cm warstwa ocieplenia to za mało, aby osiągnąć komfort termiczny w pomieszczeniach usytuowanych pod tarasem. Zapewnić to może izolacja o oporze cieplnym R = 9 (jak dla dachu). Zaizolować trzeba nie tylko płytę tarasu, ale także dolegające do niego elementy konstrukcyjne, co pozwoli zatrzymać ciepło w ogrzewanych wnętrzach. Aby uniknąć mostków cieplnych, izolację warto układać w dwóch warstwach tak, aby połączenia płyt się nie pokrywały.
