Wymiana okna. Jak usuwać stare i jak montować okna nowo zakupione
Wymiana okna przynosi oszczędności! Nowe okna lepiej izolują termicznie, są trwalsze, bezpieczniejsze i... ładniejsze. Mogą zmienić wygląd domu na lepsze. Wymagają tylko jednego – prawidłowego montażu. Zobacz więc jak montować nowe okna na miejsce starych.
Przez ostatnie dziesięciolecia okna bardzo się zmieniły. Przede wszystkim mają nowe wielokomorowe profile, grubsze pakiety szybowe, szczelne ramy – a więc są energooszczędne. Wpisują się w nowy trend, zgodnie z którym jak najstaranniej chroni się domy przed ucieczką ciepła. Zmieniły się także wymagania użytkowników co do standardów obsługi okien. W obliczu wszystkich tych zmian stare, niezbyt szczelne okna z ramami wymagającymi skrobania i malowania – często także źle zamontowane – wymagają wymiany.
Wymiana okna: mierzenie otworów
Zamontowanie nowych okien musi być poprzedzone pomiarami. To ważny etap, bo udany montaż okien jest możliwy tylko wtedy, gdy są one odpowiednio mniejsze od otworów. Musi być zapewniony luz/dylatacja niezbędna do swobodnego odkształcania się okna w trakcie użytkowania oraz do wykonania podczas montażu prawidłowego połączenia okno-ściana (musi być miejsce na założenie kotew, wprowadzenie piany i uszczelnienie). Jeżeli stare okno było wstawione na styk, nowe powinno być mniejsze (albo otwór należy odpowiednio powiększyć).
Przygotowanie do montażu okien
Wszelkie luźne fragmenty tynku i zaprawy niezwiązane trwale z murem należy usunąć. Podczas montażu trzeba też pamiętać o tym, że żadne siły ze ścian nie mogą być przenoszone na ościeżnice okien. W praktyce oznacza to, że nie mogą się one bezpośrednio stykać z murem, musi być między nimi warstwa pianki poliuretanowej – nie tylko izolująca, ale także amortyzująca i kompensująca różnice w naprężeniach materiałów. Ważne jest też staranne oczyszczenie i wyrównanie otworu. Ewentualne ubytki w ościeżu należy naprawić, uzupełniając je zaprawą tynkarską (po zagruntowaniu właściwym preparatem). Bardzo ważne jest też wyrównanie dolnej płaszczyzny otworu. Jeśli na przykład ściany są z pustaków i widać ich otwarte komory, trzeba je zamknąć, używając odpowiedniej warstwy zaprawy (najlepiej ciepłochronnej) lub wymurowując dodatkową warstwę z cegły pełnej.
Polecany artykuł:
Wymiana okien: mocowanie ościeżnic
Pianka poliuretanowa nie może być jedynym elementem kotwiącym stolarki! Okno powinno być zamocowane w ościeżu dyblami lub kotwami. Decyzję co do wyboru sposobu zamocowania okna podejmują montażyści, kierując się między innymi warunkami budowlanymi. Jedne i drugie zamocowania są dobre, choć mają swoje wady i zalety. Wielu monterów twierdzi, że dyble dają większą stabilność osadzenia niż kotwy. Nie zaleca się jednak stosowania dybli do mocowania dolnych części ościeżnic czy progów. Otwarte komory ościeżnic trudno jest zabezpieczyć przed przenikaniem wody opadowej i wilgoci. Dzięki kotwom możliwy jest montaż bez naruszenia ramy okna. Jest więc bardziej estetyczny (dyble wymagają przewiercenia ramy). Montaż na kotwy jest bardziej pracochłonny. Kotwy powinny być przykręcone do profilu blachowkrętami, a w murze powinny być osadzone na dwa kołki rozporowe tak, aby nie zmieniały swojego położenia.
Okno z montażem
Jeżeli kupujesz okna z montażem, to w zakres prac wchodzi także demontaż starego okna, montaż parapetu zewnętrznego i wewnętrznego wraz z ich obrobieniem oraz obróbki ościeży. Ekipa monterska powinna zostawić po montażu ościeża i parapety w co najmniej takim samym stanie, w jakim znajdowały się przed demontażem okna.
Rozmieszczenie łączników
Zarówno dyble, jak i kotwy rozmieszcza się w odległości 15-25 cm od każdego naroża lub słupka. Odstępy między nimi, po obwodzie ramy, nie powinny być większe niż 70 cm w przypadku okien z tworzyw sztucznych i 80 cm w przypadku okien drewnianych. Bezwzględnie konieczne jest, by jeden element mocujący znajdował się w rejonie zawiasów.
Wymiana okien: nanoszenie pianki poliuretanowej
Wszystkie szczeliny między ramą okna a ościeżem wypełnia się pianką poliuretanową. Kiedy zastygnie, kliny wyjmuje się, a powstałe po nich puste miejsca także wypełnia pianką poliuretanową (bezwzględnie należy zwrócić uwagę na pozostawienie klinów podpierających odpowiedzialnych za przenoszenie ciężaru konstrukcji na mur). Niskorozprężna pianka poliuretanowa dobrze izoluje termicznie, ma bardzo dobrą przyczepność do większości materiałów. Czas jej pełnego utwardzenia wynosi mniej więcej 24 godziny (w optymalnych warunkach, w temperaturze około 20°C i wilgotności 60-90 %). Niższa temperatura i wilgotność, wydłużają czas pełnego utwardzenia pianki. Przy uszczelnianiu połączeń okna z murem stosowane są także taśmy rozprężne. Zachowują one właściwości izolacyjne, jeśli ich rozprężenie nie przekracza 30% rozprężenia maksymalnego dla danego rodzaju taśmy. Wymaga to więc dość precyzyjnego wyliczenia szerokości szczelin dylatacyjnych wokół okna, jak najprostszych ścian ościeży oraz wyrównanego podłoża.
Szczelnie wokół okna
Źle zamontowany parapet zewnętrzny stanowi mostek termiczny i może być powodem kondensacji pary wodnej również wewnątrz pomieszczenia. Powinien być wpuszczony pod dolną część ramy. Przy montażu parapetów, zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych, dobrze jest uszczelnić styk ramy okna z parapetem i zrobić tam dylatację z materiału trwale elastycznego, na przykład silikonu neutralnego.
