Elewacja z nietypowych desek. Deski elewacyjne z włóknocementu
Deski elewacyjne z włóknocementu są wytrzymałe i twarde jak beton, ale na elewacji wyglądają jak miękkie drewno. Elewacje z desek tego rodzaju są zatem bardzo wytrzymałe i jednocześnie ładne. Ich montaż nie jest skomplikowany, jednak należy przestrzegać kilku zasad.
Wielu inwestorom podoba się drewniana elewacja domu, lecz zniechęca ich wizja jej kłopotliwej konserwacji. Deski włóknocementowe są dla tych osób propozycją wartą rozważenia. Z daleka do złudzenia przypominają zwykłe drewniane dechy, ale są od nich trwalsze oraz cięższe. Ponieważ ich podstawowym składnikiem jest cement, są mniej wrażliwe na degradację pod wpływem deszczu, śniegu i wilgoci niż naturalne deski. Nie trzeba się też obawiać o to, że zostaną zaatakowane przez szkodniki lub strawi je pożar. Są materiałem niepalnym. Na elewacji montuje się je podobnie jak okładzinę drewnianą.
Deski elewacyjne z włóknocementu
Produkuje się je, mieszając cement z plastyfikatorami, włóknami celulozowymi i wodą. Składniki łączy się ze sobą i uzyskuje homogeniczną masę, z której warstwa po warstwie formuje się płaski pas betonu o przekroju prostokątnym. Tak przygotowany materiał, jeszcze częściowo plastyczny, dzieli się na odcinki równe długości desek. Po wstępnym związaniu wstawia się je do autoklawów, gdzie przez parę godzin są utwardzane parą wodną. Następnie przez kilka dni wysychają aż do całkowitego związania betonu. Aby bardziej upodobnić je do naturalnych desek, odciska się na nich wzór, który imituje strukturę drewna cedrowego. Wytworzony w taki sposób element ma grubość 1 cm, szerokość 19 cm i długość 3,6 m. Deski są z widocznej strony malowane farbą akrylową. Można wybierać spośród 30 kolorów, z tego dwa to barwy drewnopodobne. Na spodnią stronę desek, zarówno malowanych, jak i naturalnych, jest naniesiony środek hydrofobowy zabezpieczający je przed wilgocią.
Parametry desek włóknocementowych
Dodatek plastyfikatorów oraz włókien powoduje, że pomimo niewielkiej grubości deski są dość elastyczne. Aby nie wygięły się podczas transportu, producent zaleca przenosić je ustawione na sztorc oraz odpowiednio składować. Powinny one leżeć płasko i być podparte w kilku miejscach, aby nie obwisały. Podczas magazynowania należy chronić je przed wodą i wilgocią atmosferyczną oraz przykrywać nieprzepuszczalną plandeką. Pojedyncze elementy włóknocementowe dostępne w Polsce mają powierzchnię 0,684 m2 i ważą 11 kg. Jeden metr kwadratowy elewacji wykonanej z tego materiału waży 16,1 kg. Przy montażu na zakładkę o szerokości 30 mm jedna deska wystarcza na 0,576 m2 elewacji. Jeśli jedna zachodzi na drugą na 40 mm, to pojedynczym elementem można pokryć 0,54 m2 elewacji.
Fasada wentylowana
Elewacja z desek włóknocementowych to element fasady wentylowanej. W rozwiązaniu tego typu materiał elewacyjny (okładziny, deski) jest zamocowany do podkonstrukcji. Jest nią ruszt wsporczy. Z reguły jest on przytwierdzany do nośnego muru – zazwyczaj ocieplonego. Dzięki odpowiednim proporcjom grubości rusztu i ocieplenia między deskami a ociepleniem powstaje 2-3-centymetrowa szczelina wentylacyjna zapewniająca przepływ powietrza pod fasadą. Aby wentylacja była skuteczna, na każdy 1 m długości ściany musi przypadać wlot powietrza szczeliną o powierzchni minimum 50 cm2.
Ruszt nośny pod deski elewacyjne
Ruszt można wykonać z drewna, aluminium lub ze stali. Aluminiowy jest prawie dwukrotnie droższy niż drewniany, dlatego częściej stosuje się go w budynkach użyteczności publicznej. W domach jednorodzinnych przeważnie buduje się ruszt drewniany. Na łaty stosuje się najczęściej beleczki o wymiarach 6 x 4 cm, na kontrłaty – 5 x 2 cm. Ponieważ warstwa ocieplenia w nowo budowanych domach ma zazwyczaj kilkanaście centymetrów grubości, ruszt można przytwierdzić do muru za pomocą łączników fasadowych, które umożliwiają odstawienie go od muru konstrukcyjnego. Nie trzeba wówczas stosować grubych belek. Łączniki fasadowe przylegają do ściany mniejszą powierzchnią niż całe listwy, co ma jeszcze dodatkową zaletę – z domu ucieka mniej ciepła niż w przypadku rusztu przylegającego całą płaszczyzną.
Montaż desek elewacyjnych
Deski mocuje się do przygotowanego wcześniej rusztu, zaczynając od dołu elewacji. Najpierw przytwierdza się listwę startową z perforowanym profilem wentylacyjnym. Ma on otwory, przez które wpada powietrze niezbędne do wentylowania fasady. Po zamontowaniu pierwszej deski mocuje się kolejne, nasuwając je na te poniżej. W zachowaniu identycznej odległości między deskami pomocne są zaciski mocujące. Elementy najlepiej jest docinać piłą z tarczą diamentową do włóknocementu lub gilotyną. Ponieważ deski nie są barwione w masie, przycięte krawędzie trzeba zabezpieczyć farbą retuszującą. Elementy nie mają fabrycznie nawierconych otworów pod wkręty. Do ich wykonania używa się ręcznej wiertarki.
