Jak kupować drewno konstrukcyjne na więźbę dachową?
Drewno konstrukcyjne musi mieć dobrą jakość i odpowiednie parametry wytrzymałościowe. W projekcie znajdziesz wykaz elementów tarcicy, z których ma być zbudowana więźba dachowa, i klasę drewna. Ale to nie wystarczy.
Koszt 1 m3 tarcicy impregnowanej waha się w granicach 650-800 zł. Kupuj tylko drewno zabezpieczone przed owadami, korozją biologiczną i przeciwpożarowo. Najpopularniejszą metodą ochrony jest impregnacja zanurzeniowa. Jej koszt to około 50 zł/m3 drewna. Można je w ten sposób zabezpieczyć przed owadami, korozją biologiczną i przeciwpożarowo, stosując środki czterofazowe, na przykład Fobos-M4. Jest to skuteczny sposób, jednak wymaga użycia chemii, która ma wpływ na zdrowie.
Drewno konstrukcyjne czterostronnie strugane
Dla tych, którzy chcą ograniczyć stosowanie takich środków w swoim domu, alternatywą jest drewno czterostronnie strugane z fazowanymi krawędziami. Taka obróbka utwardza powierzchnię elementów i usuwa włoski charakterystyczne dla drewna niestruganego, co zwiększa ochronę przeciwpożarową, także zabezpiecza przed owadami. Koszt tak przygotowanych elementów wzrasta jednak o 100-150 zł/m3. Kupując drewno konstrukcyjne na więźbę, do długości elementów z projektu trzeba doliczyć tak zwane naddatki ciesielskie, czyli 20-30 cm.
Znak jakości drewna konstrukcyjnego
Bardzo trudno samodzielnie ocenić jakość drewna konstrukcyjnego. Najlepiej polegać na fachowcach i wybrać producenta, który sygnuje swoje wyroby znakiem CE. Te oznakowane w ten sposób spełniają odpowiednie normy, w tym najważniejszą dla drewna konstrukcyjnego normę dotyczącą jego wytrzymałości. W praktyce stosuje się dwie formy oznaczania drewna znakiem CE. Można stemplować każdy element odpowiednią etykietą z oznaczoną klasą wytrzymałości lub wystawić zbiorczą deklarację zgodności CE dla kompletu elementów (tak najczęściej jest podczas zamawiania drewna na więźbę). W deklaracji powinny być wyliczone wszystkie elementy więźby dachowej oraz klasa ich wytrzymałości.
Klasa drewna konstrukcyjnego
Drewno konstrukcyjne klasy C wymaga suszenia – musi mieć wilgotność poniżej 20%. Brakarze pracujący w tartaku nadają poszczególnym elementom drewnianym konkretną (liczbową) klasę wytrzymałości, na przykład C18, C24 lub C30. W praktyce na rynku najwyższą łatwo dostępną klasą jest C24, wyższe klasy występują w znikomych ilościach. Na zakwalifikowanie drewna do odpowiednich klas mają wpływ jego wady – sęki, skręt włókien, pęknięcia, zgnilizna, chodniki owadzie, przeciętna szerokość słojów, oblina (zaoblone krawędzie bez kory) oraz różnego typu krzywizny. W najbardziej popularnej klasie C24 niedopuszczalnymi wadami drewna konstrukcyjnego są zgnilizna i chodniki owadzie. Dopuszczalna jest oblina zajmująca łącznie mniej niż 1/4 grubości i 1/4 szerokości elementu, a także pęknięcia nieprzekraczające 30 cm. Niedopuszczalne są natomiast pęknięcia powyżej 1/4 długości elementu i powyżej 60 cm oraz duże krzywizny. Na przykład na elementach o długości 4 m i grubości powyżej 75 mm krzywizna płaszczyzny nie może być większa niż 2 cm.