Naturalnie - płytki, kamień, drewno
Za najlepszy materiał do wykładania łazienkowych podłóg i ścian są uznawane płytki ceramiczne. Ale korzystajmy też z innych możliwości.
Autor: Michal Glinicki Jacek Kucharczyk
Łazienka, którą cechuje prostota i wykwintność. Efekt taki uzyskano, stosując szlachetne materiały: biały marmur i granit oraz szarą farbę na ścianach.
Autor: Jacek Kucharczyk|Michał Glinicki
Łazienka z trawertynu
W łazience wrogiem numer jeden posadzki i ściany jest jest woda i wilgoć. Dlatego też zanim cokolwiek na nich położymy, powierzchnie trzeba dobrze zabezpieczyć.
Płytki ceramiczne
To materiał wręcz idealny do łazienek - łatwy do utrzymania w czystości, bardzo odporny na wilgoć, a przy tym naturalny. Na podłogę możemy wybierać różne rodzaje ceramiki: terakotę, cotto, gresy albo klinkier.
Terakota to kamionkowe płytki pokryte szkliwem nadającym im powierzchnię błyszczącą, matową lub półmatową. Terakota ma dużą wytrzymałość i niską nasiąkliwość.
Cotto - charakteryzuje się wysoką wytrzymałością miechaniczną, powierzchnią pełną naturalnych spękań, zarysować i nierównymi brzegami. Płytki cotto są grubsze (1,5-2,5 cm) niż inne, więc trzeba odpowiednio wcześniej wiedzieć, czy będziemy je łączyć z innymi materiałami, by odpowiednio przygotować podłoże. Wyglądają bardzo atrakcyjnie, dzięki nierównej powierzchni nie są śliskie, ale też w zagłębieniach zatrzymuje się woda i zabrudzenia. Im jaśniejsze płytki, tym trudniej utrzymać je w czystości.
Gres nieszkliwiony ma twardość zbliżoną do twardości granitu. Nawet obtłuczone i starte płytki nie zmieniają barwy i struktury. Na ich powierzchni są minimalne chropowatości, powodujące zatrzymywanie się brudu. Natomiast płytki z najpopularniejszego z gresów - porcelanowego - mają małą nasiąkliwość i są zdobione różnego rodzaju masami, solami i barwnikami mineralnymi. Może być szkliwiony i dodatkowo szlifowany lub polerowany. Im gładsza i bardziej błyszcząca jego powierzchnia, tym poważniej należy się zastanowić nad stosowaniem go w łazience, ponieważ jest bardzo śliski.
Do najtwardszych, mało ścieralnych oraz nasiąkliwych materiałów należy klinkier. Szkliwiony może mieć dowolny kolor.
Wybierając płytki, zwracajmy przede wszystkim uwagę na to, by nie były śliskie. Można wybrać te o chropowatej powierzchni lub z atestem antypoślizgowym. Informuje o tym współczynnik R i cyfra od 9 do 13. Im wyższa, tym mniej śliskie płytki.
Kamień
Jeśli chcemy położyć go na podłogę, powinniśmy zlecić przygotowanie projektu - by dopasować wielkość płyt do powierzchni i nie ciąć kamienia niepotrzebnie.
Obecnie w łazienkach najczęściej stosuje się: trawertyn, polerowany marmur, granit albo onyks. Najbardziej trwały, nadający się jednocześnie na ściany i podłogę w łazience jest granit. Można również zrobić z niego blat pod umywalkę.
Bardziej dekoracyjny od granitu jest marmur, ale można go trwale i dość łatwo poplamić, ponieważ nie jest odporny na działanie substancji chemicznych.
Do bardzo modnych kamieni należy trawertyn, ale powinno się go stosować dopiero po wypełnieniu otworów szpachlą lub żywicą. Wymaga specjalnego traktowania, ponieważ jest materiałem dość kruchym: im większa płyta, tym większe ryzyko popękania. Trzeba go przyklejać zaprawami zawierającymi biały cement (inne mogą spowodować przebarwienie). Jeśli chcemy użyć go jako okładziny ściennej, najpierw trzeba zrobić konstrukcję i do niej za pomocą specjalnych kotew mocować płyty trawertynu.
Drewno
Do łazienki najlepiej nadają się niektóre gatunki egzotyczne (tek, iroko, badi, merbau), ponieważ nie kurczą się i nie rozszerzają pod wpływem zmian wilgotności powietrza.
Dobrze jest wybierać drewno lite w dużych elementach lub drewniane panele trójwarstwowe. By podłoga nie sprawiała kłopotów, deski należy układać luźno, przyklejając je do podłoża i zostawiać między nimi miejsce na spoinę, którą wypełnia się elastycznym klejem-uszczelniaczem umożliwiającym im pracę pod wpływem zmiennej wilgotności. Drewna użytego na posadzkę w łazience lepiej nie lakierować, ponieważ woda, która może wniknąć między mikropęknięcia w warstwie lakieru nie będzie miała jak odparować i będzie niszczyć posadzkę. Najlepszym sposobem zabezpieczenia jest olejowanie - wówczas wszystkie szczeliny są wypełnione.
Co na ścianach?
Najczęściej na ścianach kładzie się płytki glazury, ponieważ jest: praktyczna, wygodna, niedroga, występuje w wielu wzorach, kolorach oraz wielkościach. Na ścianach można układać nawet bardzo skomplikowane i fantazyjne wzory. Inną ważną cechą glazury jest też to, że nie przepuszcza wody i wilgoci, więc doskonale sprawdza się wokół umywalki, nad wanną i w kabinie prysznicowej. Nie dziwi więc, że od lat jest najchętniej wybieranym materiałem.
Glazurę, tak jak ceramiczne materiały posadzkowe, można układać z fugą lub bez – ułożona bezfugowo tworzy jednolitą, ceramiczną powierzchnię, a ta zbliżona wzorem do naturalnych kamieni doskonale go imituje.
Istotne pytanie, na jakie należy sobie odpowiedzieć, decydując się na zastosowanie glazury na ścianach brzmi: układać na całej powierzchni ścian czy tylko wokół urządzeń? Możliwe i stosowane są obydwa rozwiązania. Decydując się na glazurę tylko wokół sprzętów, uzależnijmy wysokość jej układanie np. od wysokości okna, drzwi albo umywalki, zaś jako wykończenie górnej krawędzi zastosujmy dekory z kolekcji albo ceramiczną bądź drewnianą listwą (tę ostatnią trzeba dobrze zabezpieczyć przed działaniem wody, np. olejem lub lakierem do parkietów).
Zróżnicowanie wielkości płytek, ich koloru oraz faktury może dać ciekawy efekt i łazienka wyłożona glazurą od podłogi po sufit nie będzie monotonna i nudna. Ważne, by odpowiednio dobrać płytki.
Drewno może być dobrym materiałem na ściany w łazience, pod warunkiem że nie będzie go za dużo, bowiem może powodować, że w pomieszczenie będzie wydawało się mniejsze i przytłaczające. Poza tym drewno trzeba odpowiednio i bardzo dobrze przygotować. Para wodna skrapla się przede wszystkim na ścianach, więc stałe poddawanie okładziny drewnianej dużej wilgotności może powodować jej paczenie się, łuszczenie lakieru i niszczenie.
