Tynk na płycie OSB - to możliwe. Tynkowanie OSB krok po kroku
Położenie tynku na płycie OSB jest możliwe. W jaki sposób prowadzić prace, żeby płyty się nie wypaczyły, a tynk nie odspoił? Płyty OSB przydają się w wielu sytuacjach, np. do budowy składziku na drewno do kominka lub wiaty na samochód.
Zastosowania płyty OSB
Płyta OSB (Oriented Strand Board) – o ukierunkowanych wiórach płaskich, powstaje z wiórów sosnowych, które mają 10-14 cm długości, około 0,6 mm grubości i szerokość zależną od grubości kloca, z którego zostały zestrugane. Płyta składa się z trzech warstw: dwie zewnętrzne tworzą wióry ułożone równolegle do dłuższej krawędzi płyt, w wewnętrznej są ułożone prostopadle do tej krawędzi. Dzięki takiemu układowi zazębiających się ze sobą wiórów płyta jest sztywna i odporna na zginanie w osi głównej (parametry mechaniczne dla osi bocznej są znacznie niższe niż dla osi głównej). Nie ma pęknięć czy zadr, nie ulega odkształceniom. Jest łatwa w obróbce i montażu. Płyta jest zespolona klejem i emulsją parafinową, co daje jej odporność na działanie wilgoci. Jest dostępna jako płyta o prostych krawędziach, a także frezowana na pióro i wpust (do tynkowania nadają się te z prostymi krawędziami).
Na rynku są płyty o grubości 6, 8, 10, 11, 12, 15, 18, 22, 25, 30, 32 mm. Najpopularniejsza jest płyta o powierzchni 3,125 m2, czyli 125 x 250 cm.
Przeczytaj także: Płyty do suchej zabudowy >>
Płyty OSB są tanie, a ich montaż jest prosty. Są odporne na wilgoć zawartą w powietrzu, jeśli jednak zamoczymy ich brzegi w wodzie, mogą ulec spęcznieniu. Płyty można wykorzystać w konstrukcji szkieletowej domu, do poszycia dachu lub jako podkład pod podłogę. Możemy użyć ich do budowy podestów i schodów, a także do konstrukcji ganków, altan, składzików na drewno, wiat.
Tynk na płycie OSB krok po kroku
1. Zanim przystąpimy do układania płyt, powinny one przynajmniej przez 24 godziny leżakować w zadaszonym, przewiewnym miejscu, oddzielone od gruntu folią lub innym wodoszczelnym materiałem. Ich wilgotność nie może być wyższa niż 15%.
2. Mocujemy je do drewnianego lub metalowego rusztu ze słupkami lub poziomymi belkami rozstawionymi co 40 albo 60 cm. Płyty ustawiamy poziomo lub pionowo, a do mocowania używamy wkrętów lub gwoździ spiralnych bądź pierścieniowych. Wbijamy je co 15 cm na obrzeżach płyt i co 30 cm na podporach pośrednich. Przy zewnętrznych krawędziach ściany rozstaw łączników nie powinien być mniejszy niż 10 cm (miejsce to jest szczególnie narażone na odrywające działanie wiatru).
3. Bardzo ważne jest zachowanie odpowiednich dylatacji. Pomiędzy płytami trzeba zostawić co najmniej 3-milimetrową szczelinę, a przy fundamentach i przy belce wieńcowej około 1 cm.
4. Poszycie z płyt zabezpieczamy tekturą bituminizowaną, mocując ją zszywkami.
5. Do niej przytwierdzamy stalową siatkę Leduchowskiego (najlepiej ocynkowaną), która stanowi stelaż nośny pod warstwy tynku.
6. Całość pokrywamy cienką warstwą zaprawy klejowej, zatapiając w niej siatkę. Tak przygotowane podłoże nadaje się nie tylko pod tynk, ale także pod płytki elewacyjne, którymi można obłożyć cokół. Od jakości wykonania ostatecznej warstwy będzie zależał efekt, dlatego wybierając gotowe mieszanki, trzeba stosować je ściśle według instrukcji podanej przez producenta.
