Jakie drewno egzotyczne jest lepsze, a jakie gorsze niż polski dąb?
Wbrew obiegowej opinii nie wszystkie gatunki drewna egzotycznego mają lepsze parametry niż np. krajowego dębu. Zanim kupisz i położysz podłogę drewnianą, musisz przeanalizować kilka ważnych aspektów. Zobacz, kiedy drewno egzotyczne może być gorsze niż krajowe.
Autor: Łukasz Zandecki
Egzotyczne posadzki mogą być wykonane z litych elementów albo z paneli, w których egzotyczna jest tylko warstwa kilku milimetrów – użytkowa.
Na co zwracać uwagę, kupując drewno egzotyczne?
Wybierając drewno egzotyczne na litą posadzkę, należy sprawdzić jego stabilność, a jeśli ma być ułożone w pomieszczeniu intensywnie eksploatowanym – także twardość. Przykładowo drewno doussie, tek, merbau i iroko w mniejszym stopniu reagują na zmiany wilgotności (są bardziej stabilne) niż krajowy dąb. Porównywalną z nim stabilność mają acajou bosse i jatoba. Natomiast bangkirai, itauba czy massaranduba tak gwałtownie reagują na wahania wilgotności, że nie są zalecane do układania we wnętrzach bez wypełniania szczelin między deskami elastomerem. Bardziej stabilne są dwulub trójwarstwowe deski. Wprawdzie wiele egzotycznych gatunków ma drewno twardsze niż krajowe, ale są też gorsze od naszego dębu. Twardsze jest doussie, merbau, ipe, bangkirai i massaranduba, a mniej twarde – meranti i goiabao. Podobne są pod tym względem tek i iroko. Niezbyt twarde drewno polecane jest na posadzki w gabinecie lub sypialni, nie w holu.
Podłoga olejowana czy lakierowana?
Naturalny wygląd drewna w największym stopniu zachowują lakiery wodne, ale najbardziej naturalna w dotyku jest podłoga olejowana. Poza tym olej pogłębia kolor drewna uwydatnia jego słoje, nie nadając posadzce połysku. Jednak bardziej niż lakier podkreśla niedoskonałości posadzki. Przed olejowaniem drewno musi być idealnie wycyklinowane. Olej jest bardziej uniwersalny niż lakiery. Można go stosować we wszystkich pomieszczeniach. Nadaje się do zabezpieczenia niemal wszystkich gatunków drewna – nawet tych, których nie trzeba lakierować (jatoba). Lakiery są pod tym względem bardziej kapryśne – należy je dostosować do drewna i funkcji pomieszczenia. Lakier wymaga mniej zabiegów pielęgnacyjnych niż olej. Wystarczy go przetrzeć ścierką zwilżoną wodą z detergentem. Olejowane drewno w ciągu pierwszego półrocza trzeba raz w miesiącu czyścić drogimi preparatami. Wciera się je w posadzkę i poleruje. Raz na trzy lata posadzkę należy odnowić – przemyć drewno specjalnym zmywaczem, nanieść warstwę oleju i wypolerować maszyną jednotarczową.
Jak dobrać lakier do podłogi?
Najlepsze cechy użytkowe – odporność na ścieranie, uderzenia, elastyczność i odporność na wilgoć – mają lakiery poliuretanowe. O ich jakości nie decyduje rodzaj rozcieńczalnika – równie dobre są wodne, jak i rozpuszczalnikowe. Jednak lakier przede wszystkim powinien być dostosowany do rodzaju zabezpieczanego drewna. Do gatunków iglastych zalecane są lakiery alkidowe, uretanowe i uretanowo-alkidowe. Przed ich położeniem drewno należy jednak przemyć benzyną lub acetonem (aby usunąć z niego żywicę). Drewno drzew liściastych powinno być zabezpieczane elastycznymi lakierami – poliuretanowymi, uretanowymi lub uretanowo-alkidowymi, które nie będą pękały podczas pracy drewna. Jednak na pracujące gatunki – takie jak buk – nie można kłaść bezpośrednio lakierów wodnych. Najpierw trzeba je zabezpieczyć odpowiednim podkładem. Na kwaśne drewno – na przykład dębu – przed nałożeniem lakieru poliuretanowego należy najpierw nanieść podkład zabezpieczający przed ciemnieniem drewna. Również to egzotyczne najpierw powinno zostać zabezpieczone podkładem neutralizującym jego olejki, a potem – dowolnym lakierem. Wśród egzotycznych gatunków drewna są tak zwane trudne, na przykład ipe, iroko, dla których są przeznaczone specjane podkłady i lakiery. Warto też dostosować lakier do sposobu eksploatacji posadzki. W kuchni i łazience najlepiej sprawdzą się lakiery uretanowe, uretanowo- -alkidowe i poliuretanowe W holu i na schodach – poliuretanowe
