Remont łazienki. Na co zwrócić uwagę przy projektowaniu? Jak powiększyć małą łazienkę? Inspiracje

Bogata oferta nowoczesnych urządzeń sanitarnych i materiałów wykończeniowych sprawia, że często postanawiamy odnowić łazienkę nawet wtedy, gdy nie jest jeszcze w złym stanie, by była funkcjonalna, komfortowa, nowoczesna, po prostu... piękna.

Spis treści

1. Sauna, hydromasaż, jacuzzi w łazience
2. Jak powiększyć małą łazienkę?
3. Oszczędzanie wody w łazience
4. Wentylator - jak go wybrać? Wymiary
5. Ogrzewanie podłogowe i grzejniki
6. Światło z kilku źródeł

Remont łazienki to czas na wymianę niesprawnych instalacji i zniszczonych urządzeń sanitarnych, odświeżenie przybrudzonych ścian, ułożenie nowej posadzki. To także doskonała okazja, aby poprawić jej mankamenty i zastosować nowoczesne rozwiązania, które sprawią, że korzystanie z niej będzie wygodniejsze, przyjemniejsze i bardziej ekologiczne.

Zakres zmian zależy od tego, jaka jest nasza łazienka, jakie mamy potrzeby i upodobania, czy planujemy remont generalny, czy tylko odświeżenie pomieszczenia, no i oczywiście jaką kwotą dysponujemy.

Sauna, hydromasaż, jacuzzi w łazience

Remontując łazienkę, możemy poszerzyć jej program funkcjonalny i podnieść standard jej wyposażenia. Możemy zamontować wannę lub kabinę z hydromasażem albo panel prysznicowy z funkcją hydromasażu, gotową saunę czy kabinę masażowo-parową.

• Urządzenia z hydromasażem podłącza się do instalacji wodnej i kanalizacji podobnie jak zwykłą wannę lub kabinę prysznicową. Jeśli wodę pobieramy ze studni, musimy zadbać o zapewnienie wymaganego przez producenta urządzenia ciśnienia wody (parametry zestawu hydroforowego zwykle dobiera się z zapasem, ale lepiej to sprawdzić przed zakupem). Trzeba też sprawdzić możliwości dostarczania ciepłej wody, zwłaszcza gdy mamy instalację z podgrzewaczem przepływowym, który może mieć kłopot z dostatecznie szybkim jej podgrzewaniem.
• System hydromasażu wymaga podłączenia do instalacji elektrycznej, najlepiej na stałe, na osobnym obwodzie elektrycznym zabezpieczonym wyłącznikiem różnicowoprądowym oraz nadmiarowoprądowym.
• Czasem jest też potrzebne zamontowanie dodatkowego zabezpieczenia (wyłącznika różnicowoprądowego).

Jak powiększyć małą łazienkę?

W małych łazienkach częstym problemem jest ciasnota i niewygoda, dlatego podczas remontu koncentrujemy się na poprawieniu ich funkcjonalności. Jeżeli mamy w domu tylko jedną łazienkę, warto (o ile to możliwe) powiększyć ją, przesuwając jedną ze ścian lub jej fragment kosztem sąsiedniego pomieszczenia. Dla tego pomieszczenia może nie będzie to duża strata, a łazienka poszerzona o kilkanaście centymetrów z pewnością będzie bardziej ustawna. W pomieszczeniu o powierzchni 6-8 m2 można urządzić wygodną łazienkę dla całej rodziny. Zmieszczą się w niej wanna, duża umywalka, sedes i pralka. Jeśli łazienek jest kilka, mogą być mniejsze (już na 4 m2 bez problemu ustawimy umywalkę, wannę lub prysznic i sedes, a na małe WC potrzeba około 2 m2) i każdą z nich można urządzić pod kątem przyszłych użytkowników: dla rodziców przy sypialni, dla dzieci – z dużą wanną, dla gości – WC z kabiną prysznicową.

Jeżeli łazienka ma służyć wszystkim domownikom, a powiększenie jej nie wchodzi w rachubę, można poprawić jej funkcjonalność, dopasowując wyposażenie do wielkości i kształtu pomieszczenia, a także stosując urządzenia wielofunkcyjne.

• Kabina zamiast wanny. Najczęstszym zabiegiem poprawiającym wygodę małej łazienki jest zamontowanie kabiny prysznicowej w miejscu starej wanny. Wymiary kabiny należy dopasować do kształtu i wielkości łazienki. Wygodna ma 90 x 90 cm, ale są też modele mniejsze – 80 x 80, a nawet 70 x 70 cm (w tym wypadku zapomnijmy jednak o wygodzie).

Do wyboru są kabiny na planie kwadratu, prostokąta, ćwiartki, połówki lub całego koła, pięcio- lub sześciokątne. Do małych łazienek chętnie są wybierane kabiny do montażu w rogu pomieszczenia, w większych można z powodzeniem zainstalować przylegającą tylko jednym bokiem do ściany albo nawet wolno stojącą. Wybierając kabinę, trzeba zwrócić uwagę na sposób otwierania drzwi – przesuwne i harmonijkowe przemieszczają się w obrębie kabiny, na otworzenie skrzydłowych i wahadłowych jest potrzebne miejsce przed nią.

Warto wybrać drzwi przesuwne z podwójnymi łożyskowanymi rolkami z metalu (a jeśli będą regulowane, łatwiej będzie je wypoziomować podczas montażu). Skrzydłowe zapewnią szersze, a więc wygodniejsze wejście niż przesuwne. Mogą mieć mechanizm unoszący, dzięki któremu otwierają się lekko i zamykają samoczynnie, dociskając krawędzie skrzydeł, co zapewnia im całkowitą szczelność. Do wyboru mamy kabiny z tworzywa (polistyrenu) lub ze szkła hartowanego (jest bezpieczne, bo po rozbiciu rozpada się na drobne kawałki o nieostrych krawędziach).

Tafle z tworzywa są lekkie, ale zwykle muszą być umieszczone w profilach – metalowych lub z tworzywa – które nadają konstrukcji trwałość i sztywność. Tafle ze szkła są sztywne i można je umocować do ściany na zawiasach. Kabiny ze ściankami ze szkła są zwykle bardzo efektowne, lecz drogie. Niektórzy producenci kabin prysznicowych oferują tafle szkła pokryte specjalną powłoką zabezpieczającą przed osadzaniem się brudu i kamienia. Dzięki niej ścianki są idealnie gładkie i krople wody spływają szybciej, nie tworząc trudnego do usunięcia osadu.

Dno kabiny może stanowić brodzik, który trzeba dokupić do kabiny. Może być płytki lub głęboki, z akrylu, ze stali emaliowanej, z ceramiki, a nawet z drewna. Ale coraz popularniejsze są kabiny bez brodzików. Ich dno stanowią płytki ułożone ze spadkiem w kierunku odpływu – punktowego (kratki odpływowej) lub liniowego (listwy odpływowej).

• Bez kabiny, bez brodzika. Modnym rozwiązaniem jest wydzielenie części łazienki przez zamontowanie drzwi (w wąskiej łazience na przykład na całej jej szerokości). W ofercie producentów można znaleźć gotowe zestawy do zabudowywania wnęk – skrzydła mogą być szklane lub z tworzywa w metalowym profilu, jedno- lub kilkuelementowe, rozwieralne, wahadłowe albo składane w harmonijkę. Wnękę w całości wykłada się płytkami ceramicznymi. W podłodze montuje się odpływ wody, w ścianie baterię i główkę natrysku albo w suficie – deszczownicę.
• Nowa wanna. Dla niektórych w łazience, nawet niedużej, nie może zabraknąć wanny. Często decydujemy się na wymianę starej żeliwnej na nową – akrylową. Wanny z akrylu mają wiele zalet – są lekkie, mogą mieć wyprofilowane wnętrze, ich powierzchnia jest gładka i ciepła w dotyku. Są także odporne na korozję i przebarwienia, a ewentualne zarysowania i uszkodzenia powstające podczas eksploatacji są mało widoczne i można je łatwo usunąć pastą polerską. Jeśli odpowiadały nam kształt i wielkość starej wanny, możemy wymienić ją na nową – bez trudu znajdziemy model o identycznych wymiarach.

Jeżeli nie, możemy wybrać coś nowego spośród bogatej oferty niedużych wanien narożnych symetrycznych lub asymetrycznych, prostokątnych z siedziskiem lub ze ściętym bokiem. Do dużej łazienki możemy kupić wannę większą niż stara, o ciekawym kształcie – owalną, okrągłą, prostokątną. Będzie wyglądała efektownie, gdy wysuniemy ją na środek lub odsuniemy od ściany (o ile pozwoli na to lokalizacja podejścia kanalizacyjnego).

Można też zamówić wanny akrylowe w wersji antybakteryjnej, czyli pokryte specjalną powłoką albo zrobione z płyt akrylowych z dodatkiem środka o właściwościach antybakteryjnych. Taką wannę łatwiej utrzymać w czystości, bo na jej powierzchni wolniej rozwijają się bakterie i efekt jej mycia jest trwalszy.

• I wanna, i kabina. Jeśli w łazience jest odpowiednio dużo miejsca, można ustawić w niej oba urządzenia – obok siebie przedzielone ścianką – lub wydzielić osobno strefę relaksu (z wanną) i szybkiego mycia (z kabiną prysznicową). Aby wanna zyskała dodatkową funkcję, można zamontować na niej parawan, dzięki któremu podczas brania prysznica nie będziemy zalewali łazienki. Najlepiej kupić parawan i wannę u jednego producenta, wtedy na pewno będą do siebie pasowały. Parawany są robione z podobnych materiałów co kabiny prysznicowe. Najprostsze składają się z jednej ścianki i osłaniają tylko część wanny, bardziej rozbudowane mają dwie lub trzy ścianki, składają się jak harmonijka i zasłaniają większą część wanny.
• Nowoczesne WC. Dawniej zbiornik z wodą do spłukiwania toalety montowano na ścianie (pod sufitem – górnopłuk, lub na wysokości sedesu – dolnopłuk). Przy okazji remontu warto go zlikwidować, a na miejscu starego sedesu zamontować tak zwany kompakt, czyli miskę ustępową zintegrowaną ze zbiornikiem spłukującym. Wybierając nowy sedes, trzeba zwrócić uwagę na rodzaj podejścia kanalizacyjnego (odcinka łączącego miskę ustępową z pionem kanalizacyjnym). Jeśli jest w ścianie, pasuje do niego miska ustępowa z odpływem poziomym (typ poznański), jeżeli w podłodze – miska z odpływem pionowym (typ warszawski).

Są też miski ustępowe z odpływem uniwersalnym, które dają się zamontować do obu rodzajów podejść. Do wnętrza o nowoczesnym wystroju warto wybrać sedes wiszący, czyli zamontowany na stelażu instalacyjnym. Takie rozwiązanie pozwoli ukryć instalacje i zbiornik spłukujący oraz ułatwi utrzymanie czystości wokół miski ustępowej. Montaż stelaża jest dość łatwy i szybki, a konstrukcja (o ile zostanie odpowiednio dobrana i zamontowana) bardzo wytrzymała (wiszące miski ustępowe, i bidety są testowane na obciążenia do 400 kg). Stelaże są najczęściej wykorzystywane do wieszania misek ustępowych, ale są też odpowiednie rodzaje do instalowania bidetów, umywalek, baterii podtynkowych oraz narożne.

Stelaże do zabudowy lekkiej tworzą samonośną konstrukcję, którą wystarczy obudować płytami gipsowo-kartonowymi. Modele do zabudowy ciężkiej należy obmurować, aby utrzymały ciężar przyborów sanitarnych. Zarówno do miski ustępowej wiszącej, jak i stojącej można dokupić deskę w wersji antybakteryjnej albo wolno opadającą (z systemem amortyzującym i wyciszającym opadanie).

Jeśli w łazience jest wystarczająco dużo miejsca, warto zamontować bidet, jeżeli nie – zamiast niego – specjalną deskę z funkcją bidetu. Gdy niedaleko miski ustępowej jest umywalka, można ją wyposażyć w baterię z dodatkową rączką prysznicową (tak zwaną bidetową).

• Wygodna umywalka. Wybierając nową, mamy sporo możliwości. Chociaż najwięcej jest umywalek z ceramiki, są także ze szkła, z metalu czy kamienia. Do wyboru są małe, duże, prostokątne, opływowe, przystosowane do zawieszenia, zamontowania na blacie lub pod nim. Warto zdecydować się na dużą umywalkę – szerszą niż 60 cm – będzie wygodna. Ciekawą propozycją są umywalki obudowane blatem, na którym można postawić kosmetyki lub przybory toaletowe. Jeśli mamy wystarczająco dużo miejsca, możemy pomyśleć o dwóch – ustawione obok siebie zajmą około 150 cm. Odstęp między nimi powinien wynosić mniej więcej 30 cm.

Bardzo praktyczne są umywalki zintegrowane z zamontowaną pod nimi szafką. Jest spory wybór takich mebli w różnych kolorach, w wykończeniu matowym lub na wysoki połysk. Mogą mieć drzwiczki na zawiasach, ale wygodniejsze (chociaż często droższe) są te z szufladami. Dobrze pomyślane schowki są ważne podczas użytkowania łazienki. Nie będzie wyglądała elegancko zastawiona mnóstwem przedmiotów. Najlepiej, gdy uda nam się je ukryć w dyskretnych, ale łatwo dostępnych miejscach.

W niektórych bardzo małych łazienkach w ogóle nie montowano umywalek, bo te o standardowych wymiarach po prostu się nie mieściły. Podczas remontu warto to naprawić. Dziś już nie będzie problemu z kupieniem odpowiednio małej umywalki, a kłopot ze znalezieniem na nią miejsca być może uda się rozwiązać, wybierając model o nietypowym kształcie, na przykład asymetrycznym. Tak jak wanny i kabiny, również ceramika łazienkowa jest oferowana w wersji ze specjalną powłoką utrudniającą osadzanie się brudu (trzeba za nią dopłacić). Dzięki niej powierzchnia misek ustępowych, bidetów czy umywalek dłużej pozostaje czysta, a powstające osady z kamienia i tłuszczu łatwiej usunąć.

• Z pralką czy bez. Jeżeli jest taka możliwość, warto przenieść pralkę z małej łazienki do pomieszczenia gospodarczego. Gdy musi zostać w łazience, powinna być jak najmniej widoczna. Można ją umieścić pod blatem albo zamknąć we wnęce. Do małej łazienki warto kupić pralkę węższą lub płytszą niż standardowa o wymiarach 60 x 60 cm.

Oszczędzanie wody w łazience

Wybierając wyposażenie do nowoczesnej łazienki, nie sposób nie wspomnieć o oszczędzaniu wody. Będą w tym pomocne nowe baterie. Najlepiej wybrać jednouchwytowe, bo używając ich, można szybciej ustawić żądaną temperaturę i intensywność strumienia wody, niż korzystając z dwuuchwytowych.

• Kupując baterię, zwróćmy uwagę, czy na wylewce ma perlator, czyli specjalne sitko, które sprawia, że woda miesza się z powietrzem, dzięki czemu jej strumień wydaje się bardziej intensywny.
• Baterie oszczędzające wodę mają ograniczniki strumienia (zwykle na poziomie 60% maksymalnego) i temperatury wody (38°C). Mogą to być wbudowane blokady lub przyciski umieszczone na obudowie. Dopiero po naciśnięciu przycisku lub pokonaniu oporu przy przekręcaniu uchwytu woda popłynie maksymalnym strumieniem i o temperaturze wyższej niż 38°C.
• Do najbardziej oszczędnych zalicza się baterie termostatyczne, które utrzymują stałą (ustawioną na obudowie) wartość temperatury wody niezależnie od wahań ciśnienia i temperatury wody w instalacji.
• W bardzo krótkim czasie otrzymujemy więc strumień o żądanej temperaturze i unikamy jego uciążliwego regulowania.
• Możliwość oszczędnego gospodarowania wodą dają też spłuczki WC, zarówno te stosowane w kompaktach, jak i będące elementem stelaży instalacyjnych. Standardem są dwudzielne przyciski umożliwiające spłukiwanie toalety całą objętością wody w zbiorniku spłukującym (zwykle 6 lub 9 l) lub tylko jej połową (odpowiednio 3 lub 4,5 l).
• Spotykane są jeszcze zbiorniki spłukujące z przyciskiem stop, który pozwala na zatrzymanie spłukiwania wody w dowolnym momencie.

Wentylator - jak go wybrać? Wymiary

Prostym i skutecznym sposobem poprawienia działania wentylacji grawitacyjnej jest zamontowanie wentylatora osiowego w miejscu kratki wentylacyjnej. Należy go podłączyć do instalacji elektrycznej – sposób podłączenia zależy od typu wentylatora. Wentylator może być uruchamiany wspólnym włącznikiem razem z oświetleniem albo osobno. Model wyposażony w timer wyłączy się samoczynnie po określonym czasie.

Do łazienki warty polecenia jest wentylator z czujnikiem wilgotności – pokrętłem na obudowie ustawia się jej optymalny poziom i urządzenie działa automatycznie lub półautomatycznie (uruchamia się z chwilą zapalenia światła w pomieszczeniu, wyłącza po ustaleniu się wilgotności w łazience na zadanym poziomie).

Uwaga! Nie wolno stosować wentylatorów wyciągowych, gdy w łazience są zamontowane urządzenia gazowe z otwartą komorą spalania (na przykład podgrzewacz wody lub kocioł).

Wymiary wentylatora trzeba dopasować do wielkości kanału wentylacyjnego (zwykle jest to 14 x 14 cm lub średnica 15 cm). Obudowa musi zasłonić cały otwór kanału, a wirnik musi się w nim zmieścić. Ważnym parametrem jest wydajność – im większa, tym szybciej będą usuwane zanieczyszczenia, ale urządzenie będzie bardziej hałasowało i pobierało więcej prądu.

Ogrzewanie podłogowe i grzejniki

W komfortowej łazience musi być ciepło, niezależnie od pory roku i tego, czy działa centralne ogrzewanie, czy nie. Za najbardziej komfortowe uważane jest ogrzewanie podłogowe (elektryczne lub wodne), które zapewnia przyjemną dla stóp temperaturę podłogi. Systemy elektryczne pozwalają szybko uzyskać żądaną temperaturę, bo działają natychmiast po uruchomieniu i są niezależne od centralnego ogrzewania. W remontowanej łazience najprościej ułożyć elektryczne maty grzewcze, czyli siatki z tworzywa sztucznego z wplecionym cienkim kablem grzejnym. Są na tyle cienkie, że poziom podłogi podniesie się tylko o 2-3 cm, można je ułożyć także na starej posadzce.

• Należy ominąć miejsca stałej zabudowy (z wanną, sedesem czy kabiną prysznicową). Maty mogą mieć moc 100, 120, 150 i 160 W/m2. Podłącza się je do instalacji 230 V. Ich działaniem steruje termoregulator współpracujący z czujnikami temperatury. Bardziej skomplikowane jest wykonanie wodnego ogrzewania podłogowego, jeśli nie było wcześniej planowane. Jednak gdy robimy duży remont domu wraz z modernizacją systemu grzewczego, warto to rozważyć.
• Z myślą o remontach producenci oferują systemy ogrzewania podłogowego o całkowitej grubości tylko 1,5 cm.
• Jeżeli w łazience mamy grzejnik drabinkowy, możemy w nim zainstalować grzałkę elektryczną. Dzięki niej grzejnik będzie działał również wtedy, gdy instalacja grzewcza będzie wyłączona. Grzałkę montuje się w jednym z dwóch dolnych króćców przyłączeniowych i podłącza do gniazda, koniecznie z bolcem (z uziemieniem).

Uwaga! Grzałki nie można zamontować w grzejniku, który jest umieszczony nad wanną lub w odległości mniejszej niż 60 cm od obrysu wanny lub brodzika.

Światło z kilku źródeł

Zwykle w łazience nie wystarczy jedno źródło światła, lecz stosuje się kilka rodzajów, na przykład główne – na suficie, boczne – przy lustrze nad umywalką, przy wannie, na ścianie. Chętnie stosowane jest oświetlenie punktowe i montowane w suficie podwieszanym – lampki halogenowe. Ich liczbę i rozstawienie należy dopasować do wielkości i kształtu pomieszczenia. Mogą być włączane grupami.

Lampki halogenowe są zasilane bezpiecznym napięciem 6 lub 12 V przez transformator, który często umieszcza się w przestrzeni nad sufitem podwieszanym. Ważne jest dobre oświetlenie lustra – może to być jedna lampka nad nim lub dwie umieszczone symetrycznie po obu stronach. Aby uatrakcyjnić łazienkę, można także zainstalować oświetlenie w podłodze lub obudowie wanny.

Agata Kosiarska, Redaktor prowadząca wydania drukowane i cyfrowe