Na ścianach łazienek, czyli w pomieszczeniach, w których często pojawia się woda czy skrapla para wodna, najlepszym wykończeniem są płytki ceramiczne. Utworzona z nich okładzina nie jest szczelna, dlatego w miejscach zazwyczaj zachlapywanych czy zalewanych wodą trzeba pod nią ułożyć izolację wodoszczelną. Bez takiego zabezpieczenia na ścianach pomieszczeń sąsiadujących z łazienką mogą pojawić się grzyby i pleśnie.
Jakie miejsca trzeba uszczelniać?
Wszystkie te, które są zalewane, zachlapywane i opryskiwane wodą, a więc ścianę nad wanną i wewnątrz kabiny prysznicowej oraz najlepiej na całej powierzchni podłogi. Ściany wokół wanny wystarczy zaizolować do poziomu nieco powyżej obszaru, który będzie zachlapywany, a więc nad słuchawką prysznicową. Często jednak ściany w „mokrych” strefach opłaca się zaizolować aż do sufitu.
Na trwałym podłożu
Powierzchnia, która ma być uszczelniona, powinna być mocna i stabilna. Przed naniesieniem izolacji trzeba więc ją oczyścić z kurzu, pyłu, brudu, a ponadto usunąć wykruszające się i słabo przylegające cząstki, które mogłyby osłabić przyczepność masy lub zaprawy. Po oczyszczeniu podłoża należy wypełnić ewentualne ubytki. Podłoże gipsowe można zabezpieczyć podkładową masą tynkarską lub odpowiednim preparatem gruntującym.
i
Dobry czas na uszczelnianie
Uszczelnienie przeciwwilgociowe w łazience powinno być wykonywane przy temperaturze podłoża, otoczenia oraz materiału uszczelniającego od 5 do 25°C (niektóre preparaty uszczelniające można stosować do 35°C). Prowadzenie prac w temperaturze niższej lub wyższej może spowodować zmianę właściwości fizycznych i chemicznych materiału, a przez to utraci on zdolności uszczelniające. Warto przy tym wiedzieć, że świeże tynki i podkłady podłogowe można uszczelniać dopiero po dwóch tygodniach od czasu ich wykonania.
i
Co na rynku?
Masy uszczelniające. Służą do zabezpieczania przed wilgocią ścian i podłóg w łazienkach i kabinach prysznicowych (w większości są przeznaczone do pomieszczeń czasowo narażonych na oddziaływanie wody spływającej, niewywierającej nacisku na podłoże). Można nanosić je na powierzchnie betonowe, wylewki i tynki cementowe, cementowo-wapienne oraz podłoża z płyt gipsowo-kartonowych lub pokryte tynkami gipsowymi. Sprzedawane są najczęściej jako jednoskładnikowe w plastikowych wiadrach. Są to gotowe do użycia pasty (folie w płynie) – substancje przygotowane na bazie żywic syntetycznych. Nie dodaje się do nich żadnych składników, nie wolno też ich rozcieńczać. Jeżeli to potrzebne, taką masę miesza się mieszadłem włożonym w głowicę wiertarki. Można też spotkać masy dwuskładnikowe (wyprodukowane na bazie żywic syntetycznych oraz cementu) sprzedawane w zestawie zawierającym płyn w plastikowym pojemniku oraz proszek w papierowym worku. Oba składniki należy wymieszać w proporcji podanej przez producenta. Takie masy są gęstsze niż folie w płynie.Zaprawy wodoszczelne. Podobnie jak masy uszczelniające, służą do izolacji ścian i podłóg oraz można je stosować wewnątrz. Sprzedawane są zwykle jako gotowe mieszanki do rozrobienia z wodą. Po dokładnym przygotowaniu podłoża zarówno folię w płynie, jak i zaprawę wodoszczelną nanosi się w dwóch warstwach: pierwszą – pędzlem, kolejną zaś – pędzlem, pacą stalową lub szpachlą. Folię w płynie można nanosić również wałkiem malarskim. Bezpośrednio po użyciu narzędzia wystarczy wymyć wodą. Powłokę izolacyjną należy chronić przed uszkodzeniami, a więc możliwie szybko wykończyć okładziną ceramiczną.Elementy uzupełniające. Są nimi taśmy i kołnierze uszczelniające (uszczelki). Taśmami ochrania się styki ścian i podłóg oraz naroża ścian, kołnierze zaś umieszcza się przy kratkach ściekowych i przejściach rur. Elementy te są wodoszczelne i bardzo odporne na rozrywanie.
