Jest absolwentką SGGW, wydziału Ogrodnictwa i Architektury Krajobrazu. Jej pasją są rośliny i obserwacja przyrody. Już na studiach zajmowała się zakładaniem i pielęgnacją ogrodów oraz florystyką. Popularyzacja ogrodnictwa i przekazywanie wiedzy ogrodniczej innym sprawia jej wielką satysfakcję. Tworzy też fotograficzne portrety roślin.
Niestety, choć z wykształcenia jestem sadownikiem, nie słyszałam o moreli mołdawskiej. Sprawdziłam swoje wszystkie źródła i nigdzie nie ma nic na temat takiej rośliny. Podejrzewam, że chodzi o morelę mandżurską (Prunus mandshurica = Armeniaca mandshurica) oraz odmiany pochodzące z jej krzyżówek (tzw. odmiany mandżursko-syberyjskie), które są cenne, ze względu na wysoką mrozoodporność drzew oraz słodkie i aromatyczne owoce. Jednak mają i wady: wczesne kwitnienie, które zwiększa możliwość zmrożenia pąków i kwiatów w czasie wiosennych przymrozków, oraz silne drobnienie owoców. Morele bez problemu powinny poradzić sobie na Opolszczyźnie, gdyż jest to jeden z cieplejszych rejonów kraju. Jeśli tylko nie wystąpią, tuż przed lub w trakcie kwitnienia, wiosenne przymrozki - główny powód braku owocowania, nie powinno być większych przeszkód w ich uprawie. Śliwy japońskie są związane z ciepłym klimatem. Drzewa mają stosunkowo krótki okres spoczynku zimowego i wiosną wcześnie zaczynają kwitnąć. To roślina wyjątkowo ciepłolubna, jej owoce do osiągnięcia dojrzałości zbiorczej wymagają dużej sumy ciepła, która w Polsce jest przeważnie za mała. Mimo to nie odradzam zainteresowania tym gatunkiem, przynajmniej na skalę amatorską. Trzeba jednak dobrze dobrać odmiany, które będą miały szansę wydać owoce w naszym klimacie. Kiedyś nazwa śliwa japońska była przypisywana wyłącznie gatunkowi Prunus saliciana, teraz używa się jej w szerszym pojęciu i dotyczy również mieszańców tego gatunku z innymi śliwami. Jest kilka odmian, które zostały sprawdzone pod kątem przydatności do uprawy w Polsce. Są to m.in.: ‘Orshi-Wase’, ‘Kometa’, ‘Najdiena’, ‘Shiro’, ‘Santa Rosa’, ‘Vanier’, ‘Żółta Afaska’, ’Skoropłodnaja’, ‘Śliwa japońska z Chin’(syn. ’Chinka’). Nadają się one do uprawy na Opolszczyźnie, jednak nawet przy jej cieplejszym klimacie nie należy spodziewać się regularnego, obfitego i corocznego owocowania, głównie ze względu na wczesne kwitnienie, niszczone przez wiosenne przymrozki.
Inne porady tego eksperta
