Jakie drzewa mogą rosnąć w sąsiedztwie obory i sterty obornika? [Porada eksperta]

Niestety będzie bardzo trudno dobrać gatunki, które wytrzymałyby takie sąsiedztwo, tym bardziej, że z opisu wynika, że sterta obornika stale się powiększa, a sąsiad (świadomie lub nie) po prostu zatruwa środowisko. Odpowiednio przechowywany i stosowany obornik jest doskonałym nawozem organicznym, jednak bywa też uciążliwy. Głównie ze względu na nieprzyjemną woń oraz ilość, jaka jest codziennie wytwarzana, a nie od razu może być wykorzystana. Źle składowane pryzmy obornika stanowią zagrożenie dla gleby i wody. Przy dużym natężeniu produkcji zwierzęcej środowisko nie wytrzymuje tak dużej dawki azotanów i fosforanów zawartych w odchodach zwierzęcych. Może również dojść do skażenia wód gruntowych. Dlatego konieczne jest składowanie i przechowywanie obornika na płytach obornikowych, zbudowanych z betonu dobrej jakości klasy B20, a gnojowicy w specjalnych zbiornikach, umiejscowionych w pobliżu budynku inwentarskiego. Pozwoli to uniknąć przenikania szkodliwych substancji do wody. Przy obliczaniu powierzchni płyt obornikowych i pojemności zbiorników na gnojówkę i gnojowicę należy się zwrócić do służb doradztwa rolniczego. Konieczność budowy płyt obornikowych, zbiorników na gnojówkę i gnojowice określa ustawa o nawozach i nawożeniu z dnia 26 lipca 2000 r. (Dz.U. nr 89, poz. 991 z późn. zm.) Ustawa jest dostosowana do wymogów Unii Europejskiej. Od 2008 roku nawozy naturalne muszą być przechowywane na nieprzepuszczalnych płytach i w szczelnych zbiornikach, w przeciwnym razie, rolnik, który się do niej nie zastosuje – łamie prawo i może być pociągnięty do odpowiedzialności karnej. W Unii Europejskiej sprawy związane z zagospodarowaniem odchodów zwierzęcych reguluje Dyrektywa Rady (azotanowa) 91/676/EEC z 12 grudnia 1991 roku oraz Dyrektywa Rady 96/61/EEC z 24 września 1996 roku o zintegrowanym zapobieganiu i kontroli zanieczyszczeń (IPCC). Gnojownie oraz zbiorniki na gnojówkę i gnojowicę powinny być usytuowane w odpowiednich odległościach od m.in. budynków mieszkalnych i granicy sąsiedniej działki. Jest to ściśle określone Rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej (Dz.U. Nr 132/1997 poz. 887). Wymagane odległości przy lokalizacji płyt obornikowych oraz zbiorników na działce siedliskowej wynoszą: a) dla zbiorników zamkniętych (mierzone od pokryw i wylotów wentylacyjnych): - od otworów okiennych i drzwiowych pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi na działkach sąsiednich – 15 m, - od granicy działki sąsiedniej – 4 m, b) dla zbiorników otwartych o pojemności do 200 m³ oraz płyt obornikowych: - od otworów okiennych i drzwiowych pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi na działkach sąsiednich – 30 m, - od granicy działki sąsiedniej - 4 m, Dopuszcza się również sytuowanie zbiorników na płynne odchody zwierzęce w odległościach mniejszych niż podane, jedynie w przypadku, gdy przylegać one będą do tego samego rodzaju zbiorników na działce sąsiedniej. Odległości otwartych zbiorników na płynne odchody zwierzęce o pojemności większej niż 200 m³ od obiektów wymienionych poprzednio oraz od granicy działki sąsiedniej, określone są indywidualnie w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu w uzgodnieniu z powiatowym inspektorem sanitarnym.