Wybór i montaż drzwi wejściowych. Wszystko, o czym warto wiedzieć przed zakupem drzwi zewnętrznych
Trafny wybór drzwi zewnętrznych to połowa sukcesu. Trzeba je jeszcze fachowo zamontować, a później zadbać o to, by funkcjonowały w należyty sposób. Radzimy, jak podejmować właściwe decyzje na każdym etapie.
Autor: Andrzej Szandomirski
Solidne i estetyczne drzwi antywłamaniowe staną się nie tylko dobrą wizytówką naszego domu, lecz także zapewnią skuteczną ochronę przed włamywaczami
Od drzwi wymagamy bardzo wiele. Muszą być ładne i pasować do budynku. Powinny się wygodnie otwierać oraz zamykać. Nie mogą wpuszczać do wnętrza chłodnego wiatru i wypuszczać ciepła z domu. Muszą stanowić barierę dla deszczu, jak również brudu próbującego wedrzeć się z podwórka. Poza tym dobrze, jeśli w razie potrzeby zdolne będą stawić czoło złodziejskim łomom i wytrychom. To, czy sprostają tak licznym wymaganiom, zależy nie tylko od samych drzwi, ale też właściwego montażu.
Drzwi zewnętrzne - jaki jest wybór
Do produkcji drzwi zewnętrznych wykorzystuje się różne materiały – przeważnie drewno, metal lub nawet PCW. Kupujemy je wraz z ościeżnicami wyposażonymi w zawiasy. W komplecie mają zazwyczaj także próg, zamek i klamkę, ale nie jest to wcale regułą. Dokupić możemy dodatkowe zamki oraz blokady antywłamaniowe i wizjer, żeby widzieć, kto jest po drugiej stronie. Zamawiając drzwi, możemy wybrać pełne lub z przeszkleniem, jedno- bądź dwuskrzydłowe, otwierane w lewą albo prawą stronę.
Drzwi antywłamaniowe
Oddzielną kategorię stanowią drzwi antywłamaniowe. One znacznie dłużej niż inne wytrzymują wszystkie próby otwarcia lub wyważenia. Mają mocniejszą konstrukcję, lepsze zamki, blokady antywyważeniowe. W Polsce wciąż jeszcze niektóre drzwi antywłamaniowe klasyfikowane są jako „C”. Klasa „C” gwarantuje, że drzwi przez 20 minut będą się bronić przed niepożądanym otwarciem lub wycięciem w nich otworu o wymiarach 40x40 cm. Zgodnie z normami europejskimi drzwi powinny mieć określoną klasę odporności na włamanie od 1 do 6 (im wyższa, tym solidniejsze drzwi). Odpowiednikiem polskiej klasy „C” są europejskie klasy 3, 4 lub 5. Wszystkie modele drzwi wprowadzone do produkcji po 1 maja 2004 roku powinny mieć oznaczenie zgodne z normą europejską.
Autor: ANDERSEN WINDOWS
Szczególnej uwagi wymaga montaż ościeżnicy, zwłaszcza tej o nietypowym kształcie. Jeśli zostanie nieprawidłowo zamocowana, producent może unieważnić umowę gwarancyjną na drzwi
Drzwi otwierane do środka, czy na zewnątrz
Zanim kupimy drzwi wejściowe, trzeba wybrać, czy będą się one otwierać do środka, czy na zewnątrz. Oba rozwiązania mają wady i zalety. Jeśli drzwi otwierają się na zewnątrz, mamy więcej miejsca w przedsionku. Jednak zimą, gdy napada dużo śniegu, a nad wejściem brak zadaszenia, może być kłopot z ich otworzeniem. Drzwi otwierane do środka mają zaś zawiasy umieszczone od wewnętrznej strony, więc trudniej jest podważyć skrzydło.
Co przyjedzie ze sklepu?
Podstawowy element będą stanowić oczywiście skrzydło lub skrzydła (jeśli mają być dwa). Wraz z nimi zostaną dostarczone także ościeżnice. Składają się one zwykle z dwóch elementów pionowych, zwanych stojakami, i górnego – nadprożowego. Przeważnie jest też tak zwany ślepy próg, czyli dolny element usztywniający. Ościeżnica dopasowana jest do rozmiaru skrzydła oraz do rozmiaru otworu drzwiowego. Ościeżnice zazwyczaj są drewniane lub metalowe – pomalowane albo wykończone okleiną drewnopodobną. Drewniane lepiej izolują przed ucieczką ciepła z ogrzewanych wnętrz, metalowe są za to solidniejsze i trwalsze. Do drzwi z PCW używane są ościeżnice z tego samego materiału. Mają konstrukcję wielokomorową, podobnie jak ramy okienne. Często w środku jest materiał termoizolacyjny (pianka poliuretanowa), poprawiający ich parametry termoizolacyjne. W zestawie powinien również znajdować się próg. Tworzy on barierę zabezpieczającą przed ucieczką ciepła szparą pod skrzydłem. Hamuje przenikanie wiatru, wody i kurzu do wnętrza budynku. Progi produkowane są przeważnie z drewna klejonego lub metalu. Ponadto większość modeli drzwi jest wyposażona w zamek centralny, czyli wbudowany w skrzydło. Zamek taki mają wszystkie drzwi antywłamaniowe. Blokuje on skrzydło w kilku punktach na jego obwodzie. Bywa, że do takiego zamka trzeba dokupić wkładkę i klucze. Z kolei klamka nie jest elementem dostarczanym zawsze wraz z drzwiami. Wielu producentów wychodzi bowiem z założenia, że klient sam sobie dobierze taką, jaka najbardziej mu odpowiada.
Samodzielny montaż drzwi
Sporo osób chce samodzielnie zamontować przywiezione ze sklepu drzwi, żeby nie płacić fachowcom, chyba że montaż jest wliczony w cenę lub niezbędny do uzyskania gwarancji. Tymczasem zamontowanie ościeżnic i skrzydeł wcale nie jest łatwe. Radzimy więc zlecić to wykwalifikowanej ekipie, zwłaszcza gdy nie czujemy się na siłach do samodzielnego montażu lub brak nam narzędzi.
Jeśli jednak odważymy się podjąć takie wyzwanie, pamiętajmy o kilku zasadach dotyczących zarówno montażu ościeżnic, jak i zawieszania skrzydła. Najważniejsze ościeżnice. Nie zawsze są fabrycznie złożone, czasami trzeba je dokładnie zmontować. W tym drugim przypadku poszczególne części łączy się klejem i wkrętami bądź specjalnymi łącznikami dostarczonymi przez producenta drzwi. Trzeba też zadbać, żeby po zmontowaniu między elementami ościeżnicy zachowane były kąty proste.
Po zmontowaniu ościeżnice wstawia się w otwór i stabilizuje drewnianymi bądź plastikowymi klinami. To także czas na wypoziomowanie ich i ustawienie idealnie w pionowej pozycji. Ościeżnice należy zamocować do ścian odpowiednimi łącznikami. Do drewna będą to specjalne długie wkręty lub kotwy kątowe. Do pełnych bloczków lub cegieł – dyble. Do pustaków – specjalne kotwy, które potrafią dobrze zaklinować się między otworami w ścianie. Metalowe ościeżnice, np. do drzwi antywłamaniowych, mogą być montowane również w trakcie murowania ścian. Mają przyspawane płaskie kotwy, które umieszcza się wtedy w spoinach poziomych muru.
W poprzek, między pionowe elementy ościeżnicy, wkłada się deski, które będą zabezpieczać przed ich wypaczeniem w trakcie dalszych prac. Następnie szczeliny między murem a ościeżnicą zwilża się wodą i wypełnia niskorozprężną pianą montażową. Gdy się ona rozpręży, można wyciągnąć kliny i dziury po nich uzupełnić pianką. Kiedy zastygnie, jej nadmiar odcina się ostrym nożem.
Niezbędne skrzydło. Po zaschnięciu piany można je zawiesić i przystąpić do regulacji zawiasów. Śrubokrętem lub kluczem imbusowym dokręca się lub odkręca śruby w zawiasach, aby skrzydło ustawiło się we właściwej pozycji. Musi się lekko otwierać i zamykać, o nic nie ocierając.
Estetyczne wykończenie. Po zawieszeniu skrzydła można zamontować wokół ościeżnic listwy maskujące. Przykleja się je do ścian klejem montażowym lub specjalnym klejem do wyrobów drewnianych i drewnopochodnych. Listwy na czas schnięcia kleju stabilizuje się ściskami stolarskimi. Dzięki temu będą dobrze przylegać. Po zakończeniu montażu styki listew maskujących ze ścianą wykańcza się silikonem, o barwie dopasowanej do koloru drzwi.
