Kominy spalinowe i dymowe. Zasady oraz przepisy dotyczące przewodów kominowych
Przypominamy najważniejsze zasady dotyczące budowy kominów dymowych, kominów spalinowych, kominów wentylacyjnych. Urządzenia grzewcze będą źle pracować albo zaczną się kłopoty z wentylacją, jeśli przewody kominowe zostaną zaprojektowane i zbudowane niezgodnie z przepisami.
Rodzaje przewodów kominowych
- Kominy spalinowe – służą do odprowadzania z kotłów olejowych bądź gazowych spalin o stosunkowo niskiej temperaturze. Muszą być odporne na działanie kwaśnych skroplin, dlatego przeważnie mają wkład – kamionkowy lub ze stali kwasoodpornej, który wymaga obudowy (wyjątkiem są kominy dwuścienne stalowe).
- Kominy powietrzno-spalinowe – do kotłów z zamkniętą komorą spalania. Kominy powietrzno-spalinowe odprowadzają spaliny i zapewniają dopływ świeżego powietrza spoza budynku.
- Kominy dymowe – są przeznaczone do odprowadzania dymu, nadają się więc do kotłów na paliwa stałe, kominków, kóz i pieców kaflowych. Kominy dymowe nie muszą być odporne na działanie kwaśnych skroplin, więc nie wymagają instalowania wewnątrz wkładu.
- Kominy uniwersalne – odporne na wysoką temperaturę i działanie kwasu – mogą odprowadzać spaliny z kotłów na gaz lub olej oraz dym z urządzeń na paliwo stałe.
- Komin wentylacyjny – odprowadza poza budynek powietrze. Dostaje się ono do wnętrz kominów wentylacyjnych przez wloty umieszczone w ścianach kominowych w odpowiednich pomieszczeniach. Wyloty z kanałów wentylacji grawitacyjnej powinny się znajdować w bocznych ścianach komina (na przestrzał), przy jego zakończeniu.
Sprawdź też:
- komin spalinowy: prawidłowy montaż >>>
- przegląd kominiarski i czyszczenie komina: jak i kiedy zrobić >>>
Materiały do budowy kominów
Materiały do budowy kominów powinny być niepalne – można stosować tylko elementy, które przeszły odpowiednie badania i spełniają wymagania określone w Polskiej Normie dotyczącej badań ogniowych małych kominów. Obudowę przewodów kominowych można też wykonać z cegły pełnej grubości 12 cm, murowanej na zaprawie cementowo-wapiennej, z zewnętrznym tynkiem lub spoinowaniem. Przewody kominowe muszą być szczelne. Jeśli mają być nimi odprowadzane spaliny mokre (o temperaturze na tyle niskiej, że wykrapla się z nich para wodna), to ich wewnętrzna powierzchnia musi być odporna na działanie kwaśnych skroplin (nie może być murowana).
Sprawdź też:
Wyloty przewodów kominowych
Wyloty przewodów kominowych powinny być wyprowadzone nad dach na wysokość zabezpieczającą przed zakłócaniem ciągu w sposób określony w Polskiej Normie dla kominów murowanych. Jedynie przewody kominowe spalinowe i powietrzno-spalinowe (koncentryczne) do urządzeń gazowych z zamkniętą komorą spalania można wyprowadzić przez ścianę zewnętrzną budynku. Jest to dopuszczalne, pod warunkiem że moc cieplna urządzenia nie przekracza 21 kW w wolno stojących budynkach jednorodzinnych albo 5 kW w pozostałych budynkach mieszkalnych. Wyloty tych przewodów kominowych muszą się znajdować na wysokości co najmniej 0,5 m nad poziomem terenu, o ile w odległości do 8 m nie ma placu zabaw dla dzieci i innych miejsc rekreacyjnych, bo wówczas minimalna wysokość to 2,5 m. Nie mogą być w odległości mniejszej niż 0,5 m od krawędzi otwieranych okien i mogących przysłonić wylot ryzalitów. Wylot każdego przewodu spalinowego i dymowego powinien być oddalony co najmniej o 6 m od koron drzew.
WIDEO: Bezpieczny komin spalinowy. Budowa komina zgodnie z zasadami
Podłączenie przewodów kominowych
Jeden przewód grawitacyjny może odprowadzać produkty spalania tylko z jednego urządzenia, a przewód kominowy wentylacyjny – powietrze z jednego otworu wywiewnego. Przewody kominowe zbiorcze można stosować jedynie w przypadku odprowadzania dymu z maksymalnie trzech pieców na paliwa stałe ze szczelnym zamknięciem nieznajdujących się na ostatniej kondygnacji budynku pod warunkiem zachowania różnicy poziomu włączenia ich przewodów do przewodu zbiorczego co najmniej 1,5 m. Można też wykorzystywać zbiorcze przewody systemów kominowych powietrzno-spalinowych przystosowanych do pracy z urządzeniami z zamkniętą komorą spalania wyposażonymi w zabezpieczenia przed zanikiem ciągu kominowego.
Jak powinny biec kominy?
Prowadzenie przewodów kominowych powinno być pionowe. Dopuszcza się jedynie odchylenie od pionu nie więcej niż o 30º na odcinku nie dłuższym niż 2 m. Efektywna wysokość komina – mierzona od przerywacza ciągu do wylotu ponad dach – nie może być mniejsza niż 4 m dla kotłów o mocy nieprzekraczającej 35 kW. Jeśli moc jest większa, minimalna wysokość komina może wynosić 2 m.
Wymiary przewodów kominowych
Trzony kuchenne i kotły grzewcze na paliwa stałe oraz kominki z otwartym paleniskiem lub zamkniętym wkładem kominkowym o wielkości otworu paleniskowego kominka do 0,25 m2 mogą być przyłączone do własnego, samodzielnego przewodu kominowego dymowego o wymiarach 0,14 x 0,14 m lub średnicy 0,15 m. Minimalne wymiary dla kominków o większym otworze paleniskowym to 0,14 x 0,27 m lub średnica 0,18 m. Dla jeszcze większych przewodów kominowych o przekroju prostokątnym należy zachować stosunek wymiarów boków 3:2. Przewody kominowe do wentylacji grawitacyjnej powinny mieć powierzchnię przekroju co najmniej 0,016 m2, a minimalną szerokość 0,1 m.
Autor: Mariusz Bykowski
Kominy spalinowe i dymowe: przepisy
W co musi być wyposażony komin? Zgodnie z polskimi normami każdy komin do odprowadzania spalin lub dymu powinien być wyposażony w:
- otwór wyczystny umieszczony poniżej podłączenia czopucha (poziomego odcinka łączącego komin z urządzeniem grzewczym), ze szczelnym zamknięciem wykonanym z niepalnego materiału. W kominach do kotłów o mocy do 30 kW można zrezygnować z tego otworu, jeśli możliwy jest wygodny dostęp do dna komina przez rozetę podłączeniową;
- odstojnik kondensatu znajdujący się na samym dole komina, w tak zwanej stopie, wyposażony w przewód do odprowadzenia skroplin;
- otwory rewizyjne w skośnych częściach komina (jeśli komin jest odchylony od pionu);
- nasady kominowe zabezpieczające przed odwróceniem ciągu – w budynkach usytuowanych w II i III strefie obciążenia wiatrem (według Polskiej Normy).
