Dom bliźniak z elewacją z klinkieru i muru pruskiego
Nowa elewacja klinkieru i muru pruskiego nawiązała do tradycji regionu, a jednocześnie odświeżyła wygląd domu.
Dom stoi w jednej z dzielnic Gdańska, gdzie dominuje zabudowa bliźniacza. Wszystkie budynki w okolicy wybudowano na dość długich, ale wąskich działkach o szerokości 13-18 m. Mają dwuspadowe dachy i są zwrócone kalenicami równolegle do drogi, wejścia znajdują się od strony podwórka. Pierwotnie parter domu był ceglany, a szczyt elewacji bocznej wykończony deskami. W trakcie użytkowania właściciel otynkował dom i wymienił okna. Elewacja wymagała jednak nowego wykończenia. Dom był bardzo mały, a rozkład pomieszczeń dosyć niekorzystny – pokoje były przechodnie, na poddasze prowadziły strome schody, znajdował się tam tylko jeden pokój, łazienkę wybudowano dużo później w przybudówce na tyłach domu.
Bliźniak w klinkierze
Aby powstał dwupokoleniowy dom z dwoma niezależnymi mieszkaniami, jedną część bliźniaka przebudowano na dwa podobne skrzydła z dachami dwuspadowymi, o kalenicach równoległych do drogi, które połączono wspólnym garażem o dachu jednospadowym. Parter budynku obłożono płytkami klinkierowymi w kolorze czerwonym, nawiązując w ten sposób do pierwotnego wyglądu domu, natomiast powyżej zastosowano imitację muru pruskiego, który przeważał na terenie Gdańska w czasach międzywojennych. Deski muru pruskiego zagłębiono w ociepleniu budynku. Do ocieplenia zastosowano warstwę 18 cm styropianu. Ze względów kompozycyjnych imitację muru pruskiego zaprojektowano tylko na fragmentach ścian szczytowych oraz od strony frontowej. Takie zestawienie cegły klinkierowej z murem pruskim i tynkowaną elewacją dzieli wyraźnie bryłę na dwie poziome części i dodaje poddaszu lekkości.
Elewacja frontowa
W ścianie frontowej znajdują się trzy duże okna jednoskrzydłowe połączone fragmentami muru pruskiego. Dzięki zamontowaniu w całym domu jednorodnych okien o wymiarach 150 x 150 cm, od ogrodu dużego okna balkonowego o wymiarach 300 x 235 cm, a także wielu okien połaciowych, w tym okna kolankowego nad garażem, udało się dobrze doświetlić wszystkie pomieszczenia, mimo że ściana szczytowa ma niekorzystne usytuowanie – od północy. Węgarki okien są za każdym razem wykończone materiałem elewacyjnym, z jakim mają styczność (klinkier przy klinkierze, deski przy deskach itd.). Na dachu zastosowano tak jak poprzednio czerwoną dachówkę ceramiczną typu karpiówka układaną w koronkę, więc dom wpisuje się w okoliczny krajobraz. Dzięki przebudowie właściciele spełnili swoje marzenia – mają większy i przestronniejszy dom (przed przebudową jego powierzchnia wynosiła mniej więcej 55 m2, po przebudowie oba skrzydła mają około 200 m2) z reprezentacyjną elewacją. Dzięki zastosowanym materiałom – ich połączeniu i wzajemnym przenikaniu się – dom zyskał na wyglądzie pod względem stylu i harmonii.
Autor: Bożena Szczęśniak
Po przebudowie budynek z każdej strony prezentuje się atrakcyjnie. Elewacja od ulicy została poszerzona, jest w niej dużo przeszkleń. Zestawienie okładziny klinkierowej i muru pruskiego nawiązuje do pomorskiej tradycji
