Aktinidia – modne pnącze o jadalnych owocach. Uprawa i cięcie aktinidii
Aktinidia, bardziej znana jako kiwi, jest coraz chętniej uprawiana w Polsce. To atrakcyjne pnącze jest wykorzystywane do dekoracji ścian, altan czy mocnych pergoli, a do tego rodzi smaczne owoce. Jak uprawiać aktinidię.
Autor: www.thinkstockphotos.com
Aktinidia pstrolistna - owoce
Aktinidia to silnie rosnące pnącze należące do rodziny aktinidiowatych (Actinidiaceae). Osiąga zwykle 4–8 m wysokości. W Polsce najczęściej uprawia się aktinidię ostrolistną (łac. Actinidia arguta) oraz aktinidię pstrolistną (łac. Actinidia kolomicta). Warto przy tym pamiętać, że są to rośliny dwupienne – na poszczególnych okazach występują wyłącznie kwiaty męskie lub żeńskie. Jeśli więc zależy nam na owocowaniu, w pobliżu okazu żeńskiego należy posadzić także okaz męski.
Aby aktinidia prawidłowo rosła i owocowała, należy spełnić kilka wymogów.
Jak uprawiać aktinidię
Aktinidię należy sadzić na stanowisku słonecznym, ciepłym, najlepiej osłoniętym od silnego wiatru i wolnym od zastoin mrozowych. Podłoże dla aktinidii powinno być żyzne, przepuszczalne, lekko wilgotne, ale bez zalegającej wody. Pędom rośliny należy zapewnić stosunkowo mocne podpory, np. drewniane lub metalowe kraty. Gatunek ten potrzebuje dużo miejsca. Młode krzewy są wrażliwe na suszę.
Aktinidię najlepiej sadzić wiosną, w dużych dołach, które warto wzbogacić przefermentowanym obornikiem lub kompostem. Po posadzeniu należy roślinę obficie podlać i umocować przy niej wysokie podpory. Później roślinę podlewa się w miarę potrzeb. Nawożenie – preferowane wolnodziałające nawozy organiczne – warto wykonywać już w kolejnych latach. Mimo że rośliny opisywane są jako mrozoodporne, w okresie zimowym i wczesnowiosennym mogą podmarzać. Dlatego warto osłonić je przed nadejściem zimy, szczególnie u podstawy, np. ściółkując trocinami, korą lub liśćmi.
Pielęgnacja aktinidii: cięcie
Cięcie aktinidii w pierwszym roku nie jest konieczne, w drugim natomiast roślinę można przyciąć, aby pobudzić ją do silnego wzrostu. Od 3.–4. roku wykonuje się cięcie formujące (od końca lutego do połowy marca). Przede wszystkim usuwa się stare pędy owoconośne i pędy zbędne, chore lub uszkodzone. W sierpniu natomiast warto skrócić pędy do pięciu liści położonych za ostatnim owocem. To spowoduje, że owoce będą bogatsze w składniki pokarmowe. Zabieg cięcia jest niezwykle ważny w przypadku żeńskich okazów owocujących. Męskie okazy zwykle przycina się tak, aby uzyskać pożądany pokrój i kształt.
