Igliwie - z jakich roślin je pozyskiwać i jak wykorzystywać w ogrodzie?
Igliwie to jeden z popularnych naturalnych materiałów wykorzystywanych do ściółkowania roślin w ogrodzie. Podczas sezonu wegetacyjnego warstwa igliwia ogranicza się zachwaszczenie i wyparowywanie wody z gleby, zimą chroni rośliny przed mrozem. Jak pozyskiwać i wykorzystywać igliwie?
Autor: GettyImages
Igliwie można stosować jako materiał do ściółkowania roślin kwasolubnych
Ściółkowanie to ważny zabieg, który pozwala na efektywniejszą uprawę roślin, ochronę przed zachwaszczeniem, suszą oraz mrozem. Do ściółkowania stosuje się różnorodne materiały organiczne, np. suche liście, nie w pełni przerobiony kompost oraz trociny. Duże znaczenie mają także drzewa i krzewy iglaste, z których poza trocinami pozyskuje się korę oraz igliwie. Ten ostatni surowiec warto wykorzystywać, zwłaszcza jeśli posiada się działkę leśną lub ogród urządzony w stylu leśnym. Wtedy dostępnego materiału nie brakuje.
Spis treści
Czym jest igliwie?
Igliwie to po prostu igły drzew iglastych, czasem z fragmentami pędów. Pomimo że iglaki są zimozielone, drzewa i krzewy systematycznie gubią starsze igły. W lasach to podstawowy składnik ściółki, wpływający na procesy glebotwórcze. Dodatkowo igliwie można pozyskiwać przez wykonywanie zabiegu cięcia oraz usuwanie uschniętych pędów z utrzymującymi się na nich igłami.
Skład chemiczny igliwia różni się w zależności od warunków uprawy oraz gatunku. Jedno zazwyczaj je łączy – zwiększają kwasowość gleby wpływając na obniżenie pH. W niewielkim stopniu ściółka działa jako lekki nawóz. Zaletą igliwia jest także dobra przepuszczalność wody. Pod tym względem jest lepsze od kory (i nie zużywa takich pokładów azotu jak kora podczas rozkładu). W ogrodzie bardzo często wykorzystuje się igliwie z sosen oraz świerków.
Przeczytaj też:
Jak wykorzystywać igliwie w ogrodzie?
Igliwie można zbierać i stosować jako ściółkę okrywającą podczas sezonu. Zazwyczaj usypuje się 3-10-centymetrową warstwę. Ze względu na właściwości zakwaszające igliwie jest cennym materiałem do ściółkowania wrzosowiska (wrzosy i inne rośliny wrzosowate są mało odporne na suszę), a także innych roślin kwasolubnych, np. różaneczników, azalii i hortensji. Ponadto igliwie znajduje wykorzystanie w uprawie borówek amerykańskich oraz truskawek.
Zimą jako okrywę stosuje się grubsze warstwy igliwia (nawet powyżej 10 cm). Stosowanie ściółki to proces ciągły - co pewien czas należy ją uzupełniać. Trzeba unikać przy tym usypywania grubych warstw bezpośrednio przy pniach drzew, gdyż może to spowodować wystąpienie opieńkowej zgnilizny korzeni (lub innych chorób).
Ściółkę okrywającą, która ma chronić korzenie przed mrozem, stosuje się dopiero po pierwszych przymrozkach. Zbyt wcześnie wykonana praca może sprawić, że ściółka stanie się domem dla szkodników, np. gryzoni. W przypadku stosowania igliwia jako ściółki na rabatach czy w warzywniku zaleca się przynajmniej raz do roku sprawdzać pH podłoża i raz na kilka lat wykonać wapnowanie.
Kompost z igliwia
Produkowanie kompostu z igliwia jest mało popularne, ale możliwe. Materiał rozkłada się długo, często ponad rok. Procesy rozkładu są hamowane przez woskowe żywice pokrywające igły. Zasady są takie same jak przy tradycyjnym kompoście. Materiał należy sporadycznie nawilżać, najlepiej gnojówkami z roślin i deszczówką. Aby przyśpieszyć proces rozkładu, do kompostu warto dodać trochę liści czy trawy po skoszeniu trawnika. W drugą stronę to nie działa – do tradycyjnego kompostu lepiej nie dodawać materiału pochodzącego z iglaków. Kompost co kilka tygodni powinno się przerzucać.
Przeczytaj też:
- Ziemia liściowa - jak zrobić kompost z liści i jak go stosować. Produkcja ziemi liściowej
- Kompostowanie – w czym, jak i co kompostować, by otrzymać dobry kompost
