W miejscach przeznaczonych pod tarasy ułożono podbudowę z tłucznia frakcji 16-32 mm (warstwą około 10-15 cm). Po zagęszczeniu ubijarką znajdowała się około 20 cm poniżej docelowego poziomu ułożenia desek tarasowych – by zmieścić wszystkie elementy konstrukcji

Następnie na całej powierzchni podbudowy na betonie w stanie półsuchym ułożono bloczki betonowe 38 x 24 x 12 cm pod legary posadzki. Poziomowano je w dwóch kierunkach – ułożenia legarów oraz prostopadłym. Góra bloczków musiała być już dokładnie ustalona i była wyznaczona na poziomie 7,6 cm poniżej docelowego poziomu tarasu (to suma grubości podkładek gumowych (0,8 cm), legarów (4,2 cm) oraz desek tarasowych (2,6 cm))

Następnie na całej powierzchni podbudowy na betonie w stanie półsuchym ułożono bloczki betonowe 38 x 24 x 12 cm pod legary posadzki. Poziomowano je w dwóch kierunkach – ułożenia legarów oraz prostopadłym. Góra bloczków musiała być już dokładnie ustalona i była wyznaczona na poziomie 7,6 cm poniżej docelowego poziomu tarasu (to suma grubości podkładek gumowych (0,8 cm), legarów (4,2 cm) oraz desek tarasowych (2,6 cm))

Bloczki powinny być tak rozmieszczone, aby zapewnić wymagane instrukcją montażu podparcie legarów. Szczególne ważne jest ich ułożenie wzdłużne – odległość pomiędzy legarami nie może być większa niż 40 cm

Na bloczkach ułożono równomiernie drewniane legary o przekroju 42 x 68 mm. Pod każdym umieszczono gumowe podkładki (z zestawu montażowego), a następnie w trzech miejscach (na początku, w środku i na końcu) przymocowano je do bloczków za pomocą stalowych, ocynkowanych kątowników montowanych wkrętami w kołkach. Dzięki temu legary nie będą zmieniały położenia ani w trakcie montażu, ani podczas użytkowania. Legary ułożono z rozstawem między osiami nie większym niż 40 cm. Jeżeli wymagały dopasowania, to miejsca po cięciu zabezpieczano impregnatem

Na bloczkach ułożono równomiernie drewniane legary o przekroju 42 x 68 mm. Pod każdym umieszczono gumowe podkładki (z zestawu montażowego), a następnie w trzech miejscach (na początku, w środku i na końcu) przymocowano je do bloczków za pomocą stalowych, ocynkowanych kątowników montowanych wkrętami w kołkach. Dzięki temu legary nie będą zmieniały położenia ani w trakcie montażu, ani podczas użytkowania. Legary ułożono z rozstawem między osiami nie większym niż 40 cm. Jeżeli wymagały dopasowania, to miejsca po cięciu zabezpieczano impregnatem

Układanie tarasu było jedną z ostatnich prac budowlanych w ogrodzie, więc można go było dopasować do innych elementów aranżacji. Na przykład na etapie układania legarów przy betonowych krawędziach zbiornika belki precyzyjnie dopasowywano do obrzeży. Dzięki temu nawierzchnia tarasu idealnie wpisuje się strukturę ogrodu

Gdy konstrukcja z legarów była gotowa, można było rozpocząć układanie na nich posadzki tarasu. Deski o przekroju 26 x 115 mm przycinano na wymiar tak, aby zachować około 10 mm odstępu między drewnem a obrzeżem tarasu. Krawędzie cięcia zabezpieczano na bieżąco specjalnym środkiem przeznaczonym do impregnacji czoła desek tarasowych

Gdy konstrukcja z legarów była gotowa, można było rozpocząć układanie na nich posadzki tarasu. Deski o przekroju 26 x 115 mm przycinano na wymiar tak, aby zachować około 10 mm odstępu między drewnem a obrzeżem tarasu. Krawędzie cięcia zabezpieczano na bieżąco specjalnym środkiem przeznaczonym do impregnacji czoła desek tarasowych

Układanie nawierzchni tarasu w systemie niewidocznego montażu polega na przytwierdzaniu do legarów desek kolejno, jedna po drugiej, systemem specjalnych uchwytów. Każdą deskę dobitą do poprzedniej przytwierdzano do legara klipem wsuniętym w jej boczną szczelinę. Nie trzeba pilnować zachowania niezbędnych odstępów między deskami, bo zapewniają je systemowe uchwyty montażowe

Układanie nawierzchni tarasu w systemie niewidocznego montażu polega na przytwierdzaniu do legarów desek kolejno, jedna po drugiej, systemem specjalnych uchwytów. Każdą deskę dobitą do poprzedniej przytwierdzano do legara klipem wsuniętym w jej boczną szczelinę. Nie trzeba pilnować zachowania niezbędnych odstępów między deskami, bo zapewniają je systemowe uchwyty montażowe

Przy dłuższych deskach warto stosować pasy ściągające, które pozwalają na dociśnięcie całej deski do poprzedniej i przytrzymanie jej do momentu zamocowania wkrętów. Zapobiega to przesuwaniu i ryzyku dokręcenia przesuniętej deski tarasowej

Przytwierdzone deski zostały zabezpieczone olejem do tarasów drewnianych. Warto je konserwować co roku – na początku sezonu i przed zimą. Przeznaczone są do tego specjalne oleje. Te lepsze mają w swoim składzie olej tungowy, który jest najtrwalszym z naturalnych olei na świecie

Układanie tarasu było jedną z ostatnich prac budowlanych w ogrodzie, więc można go było dopasować do innych elementów aranżacji. Na przykład na etapie układania legarów przy betonowych krawędziach zbiornika belki precyzyjnie dopasowywano do obrzeży. Dzięki temu nawierzchnia tarasu idealnie wpisuje się strukturę ogrodu