Stary bliźniak po remoncie - różnica przed i po

Dom z lat 30. ubiegłego wieku stał w dzielnicy podobnych bliźniaków. W pełni zasługiwał na modernizację, która nie zmieni zasadniczo jego wyglądu

Architekt przed remontem i ociepleniem elewacji wymierzył gzymsy, żeby móc pieczołowicie odtworzyć wszystkie detal

Architekt obniżył sufit, tworząc uskok. Sufit wyłożono chropowatymi deskami, które wcześniej pokrywały podłogę na piętrze

Jadalnię oświetlają dwie lampy michy oraz niewielkie okno w ścianie frontowej. Architekt go nie powiększył, żeby nie psuć porządku na elewacji od strony ulicy

Przy głównym wejściu znajduje się sypialnia rodziców. Poprzedza ją otwarta, ale ukryta garderoba – kurtki i buty przy wejściu nie odwracają uwagi od pięknych, grubych ceglanych murów

W przestrzeni dziennej ustawiono czarny kubik mieszczący z jednej strony łazienkę, a z drugiej – urządzenia kuchenne

Nad wejściem dobudowano daszek, który przechodzi w wiatę garażową wyłożoną deskami i wspartą na surowych dwuteownikach

Dzięki atrium naturalne światło wpada do starej i nowej części domu. Architekt rozwiązał w ten sposób znaną bolączkę bliźniaków – ciemne wnętrza od strony sąsiada

Atrakcją domu jest niewielkie atrium – niezadaszona przestrzeń we wnętrzu budynku. Nad tym miejscem słońce nie chowa się przez cały dzień. Chronią przed nim dwa żagle

Płaski dach dobudowanej części pokryto papą i żwirem średniej wielkości (4-6 cm). Kamienie leżące tuż przy brzegu przyklejono. Dzięki żwirowi papa nie przegrzewa się i dach będzie trwalszy

W holu na poddaszu pozostawiono wszystkie nierówności starej ściany – również cegły kładzione na zakładkę tam, gdzie łączyły się ze ścianą działową. Na suficie widać efektowne szczeliny między chropowatymi deskami

Piwnica z półkami na wino dobrze integruje się z resztą domu. Na ścianach – cegła. Na podłodze ten sam gres co w holu wejściowym i łazience

Szary gres i dechy z dawnej podłogi. Położono je na ścianie pokrytej folią w płynie zapobiegającą przemakaniu