Mucha domowa

Mucha domowa żyje krótko, bo zaledwie miesiąc, ale w tym czasie skutecznie się rozmnaża (samica jednorazowo może złożyć ok. 100 jaj, powtarzając proces co kilka dni).

Tryb życia muchy, sposób odżywiania i zwyczaje robią z niej groźnego owada, stwarzającego realne zagrożenie epidemiologiczne.

W poszukiwaniu pokarmu muchy zapuszczają się w różne miejsca i zakamarki, siadając między innymi na śmieciach, odchodach czy padlinie.

W czasie posiłku, znajdujące się w jej układzie pokarmowym, na odnóżach i ciele, a także w odchodach groźne mikroorganizmy, przedostają się do pożywienia, skutecznie je skażając. W ten sposób mucha staje się roznosicielem wielu groźnych chorób.

Mucha zwykle zlizuje pokarm płynny, ale czasami decyduje się też na pożywienie stałe, które przed zjedzeniem wstępnie nadtrawia za pomocą śliny.

W żadnym razie nie możemy pozwolić, aby muchy bezkarnie spacerowały po naszych owocach, ciastach lub mięsie czy popijały sok z pozostawionej na stole szklanki lub butelki, gdyż w tym czasie pozostawią na nich mnóstwo zarazków.

Mucha domowa sama w sobie nie jest szczególnie groźna, gdyż w jej naturze nie leży kąsanie ofiar, a raczej zlizywanie pokarmu (w przeciwieństwie do komarów posiada liżący, a nie gryząco-ssący aparat gębowy).

Walka z muchą domową nie jest łatwa, gdyż owady są odporne na wiele preparatów owadobójczych, których i tak lepiej unikać ze względu na własne zdrowie (insektycydy często są toksyczne