Od strony wjazdu drewniany trójkąt poddasza – przywołuje skojarzenia z archetypem domu. Górna kondygnacja nie tylko odcina się od parteru, lecz także stanowi funkcjonalne zadaszenie. Kompozycję tworzą wyraźnie zarysowane kształty prostych brył

Części bryły odpowiadające kondygnacjom nie przenikały się ze sobą. Tu są zestawione jak klocki

O zmroku architektura nabiera głębi i to o potrójnym znaczeniu – salonowym, sypialnianym i ogrodu zimowego

Wysokie przeszklenie doświetla dwukondygnacyjną strefę dzienną i sypialnię usytuowaną za wewnętrzną szybą, wprowadzając do wnętrza piękny widok

Większość rzeczy wprowadzanych do wnętrz była zbierana (dobierana) długo, w sposób nieprzypadkowy. Na przykład malowane kafle nad blatem w czystej kuchni

Przeszklone wnętrza stają się transparentne. Dzięki temu wprowadzane do nich wyraziste kolory i wzory nie przytłaczają, a ocieplają. Taka przestrzeń jest przyjazna dla ludzi i zwierząt (na zdjęciu zadowolony kot Anatol)

W strefie wejścia i w korytarzu na poddaszu pierwszoplanową rolę odgrywają obrazy (autorka Karina Baran od lewej „Upływ czasu”, „Wyobraźnia” i dwa kolejne pod wspólnym tytułem „Jak za dnia, tak za nocy”)

Inwestorzy chcieli mieć piękny widok z sypialni na poddaszu, stąd przeszklona sypialniana ściana pośrednio przekazująca widok z salonu

Kuchnia letnia ma formę rodem z... internetu. Budowana była sposobem gospodarczym: wymurowana, a potem wykończona drewnem modrzewia polskiego, analogicznie jak główna bryła domu. Z takiego samego drewna powstanie już wkrótce przewiewny carport

W jurajskim pejzażu, do którego nawiązuje projekt ogrodu, pojawiają się zaskakujące elementy, choćby altanka, która grała w „Stuleciu winnych” (zaprojektowana przez Karinę Baran)

Inwestorzy i architekci byli zgodni, by dom maksymalnie odsunąć od drogi i odwrócić życie w stronę pól i lasu