Szkoła urządzania domu. Wnętrze w stanie surowym
Właśnie teraz, gdy wokół surowe ściany, trzeba podejmować decyzje, których konsekwencje poczujemy, wstawiając meble do salonu. Wiele efektownych i wygodnych rozwiązań wymaga odpowiedniego przygotowania już na tym etapie.
Praca nad wykończeniem wnętrz i urządzaniem domu powinna zacząć się od... myślenia. Szczegółowy plan działań pomoże dobrze pokierować pracami i oszczędzić czas i pieniądze. Szczegółowe projektowanie wnętrz powinno zacząć się już na etapie stanu surowego.
1. Czy projekt wnętrza jest potrzebny i ile kosztuje?
Kto chce mieć wnętrza reprezentacyjne, niepowtarzalne, zgodne z najnowszymi trendami, powinien zamówić projekt u dobrego architekta. Profesjonalista ma nie tylko doświadczenie zawodowe, ale także przydatny dystans – nie zna przyzwyczajeń inwestora, potrafi zaproponować niespodziewane rozwiązania. Można oczekiwać od niego nie tylko wiedzy, ale także atrakcyjnych pomysłów.
Architekt wnętrz może być nieocenionym partnerem i przewodnikiem także tych inwestorów, którzy mają określone upodobania, ale nie potrafiliby sami zrealizować swojej wizji, bo brakuje im wyobraźni przestrzennej, znajomości materiałów i orientacji w ofercie rynkowej. Ci mogą otrzymać konkretną pomoc – propozycję kolorystyki, projekt mebli do garderoby czy rozrysowany wzór płytek na posadzkę. Wiedza projektanta jest szczególnie przydatna w urządzaniu kuchni i łazienek. Wiele firm sprzedających meble oferuje darmowe usługi projektowe, jednak ich propozycje są ograniczone do własnych produktów.
Koszt projektu zależy od zakresu (powinien być dokładnie określony w umowie). Można zamówić tylko koncepcję lub szczegółowe rysunki wykonawcze, projekt wnętrza całego domu albo na przykład tylko części dziennej. Koszt projektu wycenia się od metra kwadratowego powierzchni. Ceny są zróżnicowane – 100-150 zł/m2 (średnie ceny w Warszawie, marzec 2007 r.). Dobrze jest określić wyraźnie swoje oczekiwania oraz możliwości: na przykład na jakie wydatki jesteśmy gotowi, jeśli chodzi o urządzenia czy materiały. Warto się upewnić, czy projektant nie jest związany z firmami oferującymi luksusowe produkty i czy będzie skłonny szukać efektownych rozwiązań w ramach skromniejszego budżetu. (aw)
2. Czy można zmieniać ustawienie ścian działowych?
Niestety, nawet mimo pilnego studiowania projektu pewne rzeczy zauważa się dopiero w wybudowanym domu. Na etapie stanu surowego możemy się jeszcze zdecydować na zmiany: czasem ustawienie ściany o kilkanaście centymetrów dalej pozwoli wstawić natrysk do łazienki albo poprawić ustawność garderoby.
Zmiana miejsca ścian działowych (niekonstrukcyjnych) nie jest problemem na podłodze na gruncie. Również na stropie monolitycznym można bez obaw zmieniać ich ustawienie. Natomiast na stropie gęstożebrowym ściany murowane można budować tylko prostopadle do belek stropowych – wtedy liniowe obciążenie rozkłada się równomiernie na kilka belek i nie grozi nam zarwanie stropu. Ściany działowe wykonane w systemie lekkiej zabudowy – z płyt g-k lub g-w – można montować na każdym stropie, dowolnie je przestawiać i dostawiać. (km-r)
3. Gdzie można zbudować kominek, jeśli nie było go w projekcie?
Trzeba pamiętać, że kominek ma dużą masę i ciężar, więc powinien mieć specjalny fundament. Jeżeli nie można go zrobić, obudowa musi być lekka. Kominek należy zbudować w pobliżu komina o przekroju co najmniej 14 x 20 cm i wysokości minimum 4 m (odpowiednio do wielkości paleniska). Przewód łączący wkład z przewodem kominowym nie może być dłuższy niż 2 m, a kąt podłączenia powinien wynosić około 45°. To ogranicza dopuszczalną odległość paleniska od komina (będzie ona różna w zależności od wysokości i typu wkładu). Komin powinien mieć wyczystkę. Najwygodniej byłoby usytuować ją w piwnicy, a w domu niepodpiwniczonym obok kominka w tym samym lub sąsiednim pomieszczeniu. W ostateczności komin można czyścić przez kominek, ale nie jest to rozwiązanie godne polecenia.
Do kominka trzeba doprowadzić z zewnątrz powietrze do spalania – najlepiej przewodem (o powierzchni przekroju minimum 200 mm2 lub średnicy 160 mm) umieszczonym w warstwach podłogowych. (md)
4. Czy do okapu kuchennego musi być osobny kanał wentylacyjny?
Dodatkowy kanał wentylacyjny do okapu jest absolutnie konieczny, jeżeli będziemy gotować na gazie. Kuchenka gazowa – jak każde urządzenie, w którym następuje spalanie gazu – może być zainstalowana wyłącznie w pomieszczeniu wyposażonym w osobny kanał wentylacji grawitacyjnej wywiewnej. W wypadku kuchenki elektrycznej nie ma takich wymogów. Podłączenie okapu do jedynego kanału wentylacyjnego w kuchni spowodowałoby jednak gorszą wentylację tego pomieszczenia. Przewód odprowadzający powietrze znad okapu umieszczonego nad wyspą można poprowadzić w stropie (jeśli pozwala na to jego konstrukcja) lub w przestrzeni sufitu podwieszanego do kanału wentylacyjnego w kominie albo (w ostateczności) do otworu w ścianie zewnętrznej. (md)
5. Jak planować punkty oświetleniowe?
Wyznaczenie miejsca oświetlenia górnego na przecięciu przekątnych sufitu (sposób elektryków) nie zawsze się sprawdza. W sypialni może akurat wypaść nad łóżkiem. Kilka punktów świetlnych na suficie lepiej oświetli wnętrze niż jeden, nawet mocny. Zlecając elektrykowi ułożenie przewodów, pamiętajmy o lampie nad stołem. Boczne oświetlenie w kuchni powinno się znajdować na wysokości 85 cm nad blatem, kinkiety na wysokości około 1,90 cm nad podłogą, lustro nad umywalką dobrze jest oświetlić z dwóch stron. Oryginalne oświetlenie może być dekoracją wnętrza.
