Pomysły na ścieżki ogrodowe - bruk drewniany i ścieżki żwirowe

2015-12-02 11:44
Pomysłowe ścieżki ogrodowe - podesty drewniane
Autor: Andrzej Szandomirski Ścieżka z drewnianych podestów wprowadza swojski nastrój, dzięki niej ogród staje się przytulny

Drewno i żwir to materiały, które znajdziemy w każdym ogrodzie. Naturalna jest więc myśl, że ścieżki ogrodowe powinny być z nich budowane. Bruk drewniany i ścieżki żwirowe doskonale sprawdzą się zarówno w uporządkowanym, jak i "dzikim" ogrodzie.

Ścieżki ogrodowe z bruku drewnianego

Ścieżki z drewna ładnie wyglądają w ogrodach wiejskich i nawiązujących stylem do natury. Ich wadą jest mniejsza trwałość niż ścieżek wykonanych z innych materiałów. Można ją zwiększyć przez solidną impregnację drewna i położenie pod nawierzchnią drenażu z tłucznia (grubości 20-30 cm).

Najdłużej wytrzymują ścieżki z dębiny (w sprzyjających warunkach nawet bez impregnacji mogą służyć przez kilkadziesiąt lat). Znacznie krócej – świerkowe i sosnowe (niezabezpieczone niszczeją już po kilku latach).

Upływ czasu lepiej znoszą nawierzchnie na przepuszczalnym gruncie, w słonecznym, łatwo przesychającym miejscu. W cieniu drewno chłonie i zatrzymuje wilgoć, czego skutkiem jest korozja biologiczna, nie wolno też zapominać, że mokre drewno jest śliskie.

Stosowany jest bruk drewniany, czyli pocięte, okorowane i zaimpregnowane fragmenty pni oraz konarów o średnicy 10-30 cm i wysokości 15-25 cm. Nie należy ich układać na styk. Nawet zakonserwowane drewno pracuje – pod wpływem wilgoci zmienia swoją objętość – więc jeżeli elementy będą ułożone ciasno, łatwo o wypaczenia. Ogrodowe ścieżki są też budowane z podestów drewnianych z desek zamocowanych na krawędziakach, które układa się na warstwie tłucznia.

Ścieżki żwirowe - łatwo zrobić je samemu

Nawierzchnie żwirowe dobrze komponują się z roślinami. Skromne i bezpretensjonalne – nie przyciągają uwagi, ale podkreślają walory otoczenia. Buduje się je z kruszyw wielkości 5-25 mm o ostrych krawędziach (na przykład klińca albo grysu), ponieważ dobrze się klinują. Nie nadaje się natomiast żwir rzeczny, który ma zaokrąglone powierzchnie, co sprawia, że jego ziarna łatwo się przemieszczają i nawierzchnia żwirowa nie jest stabilna. Niewskazane są też kruszywa z miękkich skał – wapienia lub dolomitu. Pod wpływem deszczu oraz mrozu szybko niszczeją, lasują się i tworzą zbitą warstwę.

Sprawdź też:

Ścieżki żwirowe łatwo można zrobić samemu. Jeżeli grunt jest przepuszczalny i piaszczysty, wystarczy wyciąć koryto ścieżki głębokości 10 cm (pamiętając o spadku poprzecznym 0,5-3%), osadzić listwę brzegową, rozłożyć kruszywo i dokładnie je ubić – od tego zależy trwałość nawierzchni. Jeśli grunt jest nieprzepuszczalny, należy położyć dodatkową warstwę drenażu grubości 10-15 cm z kruszywa frakcji 30-40 mm. Na dnie wykopu warto położyć włókninę, która zapobiegnie przerastaniu nawierzchni chwastami.

Czy artykuł był przydatny?
Przykro nam, że artykuł nie spełnił twoich oczekiwań.
Nasi Partnerzy polecają

Materiał Partnerski

Materiał sponsorowany

Pozostałe podkategorie