Łazienka wygodna dla osób niepełnosprawnych - zasady projektowania łazienki
Jak urządzić łazienkę dla osoby niepełnosprawnej? Należy pamiętać o kilku ważnych zasadach, które umożliwią komfortowe korzystanie z niej domownikom poruszającym się na wózku. Oto najważniejsze zasady projektowania łazienkowej przestrzeni.
Autor: Agnieszka i Marek Sterniccy
Projektowanie łazienki dla niepełnosprawnych
Pokój z własną łazienką to dobre rozwiązanie, gdy przy rodzinie zamieszka jedno ze starszych rodziców. Jeszcze lepiej, jeśli jest ona urządzona zgodnie z zasadami tzw. projektowania uniwersalnego, czyli z myślą o osobach o ograniczonej sprawności, ale także gwarantuje większą wygodę osobom zdrowym.
Taka łazienka powinna być usytuowana w miejscu łatwo dostępnym – najlepiej, jeśli sąsiaduje z sypialnią osoby niepełnosprawnej. Musi być też na tyle duża, aby po urządzeniu pozostała w niej wolna przestrzeń o wymiarach co najmniej 150x150 cm – jest to niezbędna wielkość pola manewrowego dla wózka inwalidzkiego.
Osobom zdrowym takie rozwiązanie zapewnia większą swobodę korzystania z urządzeń. Drzwi nie mogą mieć progów, muszą się otwierać na zewnątrz pomieszczenia i mieć szerokość co najmniej 0,8 m w świetle ościeżnicy. Można też stosować drzwi przesuwne o takiej samej szerokości.
Urządzenia dobrane do potrzeb osoby niepełnosprawnej i wyposażone w uchwyty ułatwiają korzystanie z łazienki również osobom zdrowym, na przykład krzesełka i uchwyty są chętnie wykorzystywane przez dzieci. Posadzka powinna być wykonana z materiałów antypoślizgowych, ściany zaś łatwo zmywalne. Podgrzewana posadzka zapewni odpowiedni komfort osobie mniej sprawnej, która na podstawowe czynności higieniczne potrzebuje więcej czasu. Jeśli brakuje miejsca na bidet, jego rolę może przejąć deska bidetowa lub zawieszona na ścianie obok miski specjalna dwufunkcyjna bateria umywalkowa.
Łazienka z prysznicem
Zamiast kabiny prysznicowej i brodzika trzeba wydzielić odpowiedniej wielkości miejsce na podłodze. Posadzkę wyłożoną płytkami należy wymodelować ze spadkiem 1% w kierunku odpływu w poziomie posadzki. Podłoga natrysku może być jednocześnie częścią pola manewrowego dla wózka, łatwiej też będzie osobie niepełnosprawnej skorzystać podczas kąpieli z pomocy drugiej osoby. Natrysk najlepiej umieścić w rogu pomieszczenia – częściową osłonę stanowią wtedy dwie ściany łazienki, które są dogodnym miejscem do montażu koniecznego wyposażenia (krzesełko prysznicowe i uchylna poręcz na jednej ścianie, pozioma poręcz na drugiej). Przestrzeń natrysku można zasłonić parawanem lub zasłonką prysznicową. Jeśli natrysk jest blisko sedesu, zamiast końcowki prysznicowej warto zamontować baterię typu bidetta – można wtedy skorzystać z sedesu jako bidetu. Wnęka w ścianie mieszcząca przybory toaletowe jest wygodniejsza niż półki, które zabierają miejsce.
Łazienka z wanną
Niewiele osób z ograniczoną sprawnością może korzystać z wanny, w niektórych schorzeniach kąpiel należy jednak do zabiegów rehabilitacyjnych. Wannę warto dobrać do konkretnego schorzenia – przy ograniczonej ruchomości kończyn dolnych zaleca się krótką, przy usztywnieniu kręgosłupa – długą. Aby zapewnić swobodny dostęp do wanny na całej długości, powinno się pozostawić przy niej wolną przestrzeń do manewrowania wózkiem. Żeby móc podjechać do jej krawędzi, konieczne jest wykonanie podcięcia w dolnej części obudowy. Na wannie warto zamontować deskę, na której można usiąść i wygodnie się umyć. Pomocne będą dwie poręcze zamontowane na ścianie – pozioma i pionowa – umożliwiające podciąganie się i zabezpieczające przed upadkiem w czasie mycia, poprawią też wygodę kąpieli osobom zdrowym. Do sedesu na stelażu można wygodnie podjechać wózkiem, poza tym podwieszane urządzenia pomagają utrzymać czystość na podłodze.
