Izolacja przeciwwilgociowa w łazience. Podłogi i ściany w łazience zabezpieczone przed wilgocią
Ponieważ w łazience posadzkę i ściany zwykle zachlapuje się wodą, potrzebne są specjalne preparaty uszczelniające. Radzimy, jak umiejętnie z nich korzystać.
Na ścianach łazienek, czyli w pomieszczeniach, w których często pojawia się woda czy skrapla para wodna, najlepszym wykończeniem są płytki ceramiczne. Utworzona z nich okładzina nie jest szczelna, dlatego w miejscach zazwyczaj zachlapywanych czy zalewanych wodą trzeba pod nią ułożyć izolację wodoszczelną. Bez takiego zabezpieczenia na ścianach pomieszczeń sąsiadujących z łazienką mogą pojawić się grzyby i pleśnie.
Jakie miejsca trzeba uszczelniać?
Wszystkie te, które są zalewane, zachlapywane i opryskiwane wodą, a więc ścianę nad wanną i wewnątrz kabiny prysznicowej oraz najlepiej na całej powierzchni podłogi. Ściany wokół wanny wystarczy zaizolować do poziomu nieco powyżej obszaru, który będzie zachlapywany, a więc nad słuchawką prysznicową. Często jednak ściany w „mokrych” strefach opłaca się zaizolować aż do sufitu.
Na trwałym podłożu
Powierzchnia, która ma być uszczelniona, powinna być mocna i stabilna. Przed naniesieniem izolacji trzeba więc ją oczyścić z kurzu, pyłu, brudu, a ponadto usunąć wykruszające się i słabo przylegające cząstki, które mogłyby osłabić przyczepność masy lub zaprawy. Po oczyszczeniu podłoża należy wypełnić ewentualne ubytki. Podłoże gipsowe można zabezpieczyć podkładową masą tynkarską lub odpowiednim preparatem gruntującym.
Dobry czas na uszczelnianie
Uszczelnienie przeciwwilgociowe w łazience powinno być wykonywane przy temperaturze podłoża, otoczenia oraz materiału uszczelniającego od 5 do 25°C (niektóre preparaty uszczelniające można stosować do 35°C). Prowadzenie prac w temperaturze niższej lub wyższej może spowodować zmianę właściwości fizycznych i chemicznych materiału, a przez to utraci on zdolności uszczelniające. Warto przy tym wiedzieć, że świeże tynki i podkłady podłogowe można uszczelniać dopiero po dwóch tygodniach od czasu ich wykonania.
Co na rynku?
Masy uszczelniające. Służą do zabezpieczania przed wilgocią ścian i podłóg w łazienkach i kabinach prysznicowych (w większości są przeznaczone do pomieszczeń czasowo narażonych na oddziaływanie wody spływającej, niewywierającej nacisku na podłoże). Można nanosić je na powierzchnie betonowe, wylewki i tynki cementowe, cementowo-wapienne oraz podłoża z płyt gipsowo-kartonowych lub pokryte tynkami gipsowymi. Sprzedawane są najczęściej jako jednoskładnikowe w plastikowych wiadrach. Są to gotowe do użycia pasty (folie w płynie) – substancje przygotowane na bazie żywic syntetycznych. Nie dodaje się do nich żadnych składników, nie wolno też ich rozcieńczać. Jeżeli to potrzebne, taką masę miesza się mieszadłem włożonym w głowicę wiertarki. Można też spotkać masy dwuskładnikowe (wyprodukowane na bazie żywic syntetycznych oraz cementu) sprzedawane w zestawie zawierającym płyn w plastikowym pojemniku oraz proszek w papierowym worku. Oba składniki należy wymieszać w proporcji podanej przez producenta. Takie masy są gęstsze niż folie w płynie.
Zaprawy wodoszczelne. Podobnie jak masy uszczelniające, służą do izolacji ścian i podłóg oraz można je stosować wewnątrz. Sprzedawane są zwykle jako gotowe mieszanki do rozrobienia z wodą. Po dokładnym przygotowaniu podłoża zarówno folię w płynie, jak i zaprawę wodoszczelną nanosi się w dwóch warstwach: pierwszą – pędzlem, kolejną zaś – pędzlem, pacą stalową lub szpachlą. Folię w płynie można nanosić również wałkiem malarskim. Bezpośrednio po użyciu narzędzia wystarczy wymyć wodą. Powłokę izolacyjną należy chronić przed uszkodzeniami, a więc możliwie szybko wykończyć okładziną ceramiczną.
Elementy uzupełniające. Są nimi taśmy i kołnierze uszczelniające (uszczelki). Taśmami ochrania się styki ścian i podłóg oraz naroża ścian, kołnierze zaś umieszcza się przy kratkach ściekowych i przejściach rur. Elementy te są wodoszczelne i bardzo odporne na rozrywanie.
Autor: Atlas
Preparat gruntujący dobiera się zarówno do materiału uszczelniającego, jak i podłoża
