Gdzie w łazience konieczna izolacja przeciwwilgociowa?
Po co w łazience izolacja przeciwwilgociowa? Najprościej mówiąc, żeby wilgoć nie wnikała w ściany oraz podłogi. Zanim jednak skupimy się na metodach wykonania hydroizolacji i niezbędnych do tego materiałów izolacyjnych, zobaczmy, w jakich miejscach w łazience powinniśmy je zastosować.
Autor: Marcin Czechowicz
Intensywna soczysta barwa zestawiona z bielą to sprawdzony łazienkowy duet. W tym zestawie zawsze pomarańczowy będzie grał pierwsze skrzypce
Wilgoć w łazience!
Wystarczy niewielka nieszczelność przy brodziku lub wannie, by doszło do zawilgocenia ścian i stropów oraz wykwitów pleśni i grzybów. Wilgoć i woda mogą też przechodzić do sąsiednich pomieszczeń. Nawet wyłożone płytkami ściany natrysku nie dają pełnej izolacji przeciwwilgociowej, gdyż spoiny między płytkami nie są w 100% szczelne.
Efekty destrukcyjnego działania wody nie muszą być zauważalne od razu. Skutki złej izolacji mogą pojawić się nawet po kilku latach. Po to, by uniknąć kosztownego i czasem bardzo pracochłonnego usuwania zawilgocenia i zagrzybienia, już w trakcie budowy i wykończenia pomieszczeń takich jak łazienki, pralnie, baseny czy kuchnie powinniśmy wykonać w nich izolację przeciwwilgociową ścian i podłóg.
Zobacz także:
Hydroizolacje w pomieszczeniach mokrych mają za zadanie zatrzymać wilgoć w miejscu, gdzie powstała, aby sprawna wentylacja mogła ją usunąć z budynku. W przypadku zalania, na przykład łazienki, hydroizolacja zabezpieczy pomieszczenia na niższej kondygnacji.
Łazienka - gdzie stosować izolację przeciwwilgociową?
Każda łazienka ma strefy mokre – narażone na bezpośrednie działanie wody, oraz strefy wilgotne – wszystkie pozostałe powierzchnie.
Cała strefa mokra łazienek powinna być chroniona szczelną izolacją przeciwwilgociową. Strefy wilgotne wystarczy zabezpieczyć poprzez gruntowanie, przyklejenie klejem wodoodpornym okładziny z płytek i zafugowanie spoinami wodoodpornymi lub malowanie farbami przeznaczonymi do łazienek. Gruntowanie wykonujemy preparatami dostosowanymi do kleju do płytek lub farby.
Największą strefą zaliczaną do mokrych jest cała podłoga (również pod urządzeniami sanitarnymi, na przykład wanną lub brodzikiem) i ściany wokół łazienki do wysokości minimum 10 cm (tak zwany cokół). Wysokość strefy mokrej wokół wanny to minimum 200 cm, ale najlepiej, jeśli za taką uznamy całą ścianę wokół wanny i za nią (aż do sufitu) oraz powierzchnie z obu jej stron o szerokości minimum 50 cm.
Do strefy mokrej zaliczamy również ścianę wokół umywalki. Jej szerokość to przynajmniej 50 cm z każdej strony umywalki, a wysokość – minimum 50 cm ponad nią. Wnętrze natrysku ze ściankami murowanymi lub z gotową kabiną natryskową do wysokości 20 cm powyżej zamocowania słuchawki prysznicowej to strefa mokra, ale przyjmijmy za taką całą ścianę wewnątrz kabiny (do sufitu). Jeżeli ścianka kabiny (szklana lub z pleksi) jest mocowana tak, że pozostaje szczelina między nią a ścianą, lub jeśli ma być stosowana wyłącznie zasłona prysznicowa, strefa mokra poszerza się o minimum 50 cm poza ścianki lub obrys natrysku. Podobnie jest, jeśli ścianka natrysku montowana trwale ma szerokość mniejszą niż 25 cm.
Autor: A. i M. Sterniccy
Jeżeli ścianki natrysku mają szerokość ponad 25 cm, strefa mokra znajduje się wewnątrz kabiny
