Niestandardowa zabudowa łazienki - stelaże podtynkowe wydzielają strefy w łazience
Stelaże podtynkowe to doskonałe rozwiązanie, dzięki któremu możesz zagospodarować nietypowe wnęki, ukryć instalacje, wydzielić w łazience różne strefy, a także zainstalować bidet, miskę ustępową i umywalkę z dala od ścian. Zobacz, jak możesz wykorzystać stelaże do zabudowy łazienki w niestandardowy sposób.
Autor: Łukasz Kozyra
Dzięki stelażom można ciekawie zabudowywać pomieszczenia o nietypowym kształcie
Szybki i wygodny montaż oraz łatwość utrzymania w czystości podłogi w łazience to główne, ale nie jedyne korzyści wynikające ze stosowania stelaży podtynkowych.
Dzięki nim możesz bowiem ciekawie zagospodarować nietypowe wnęki, ukryć nieestetyczne instalacje, wydzielić w łazience strefy o różnym przeznaczeniu czy wreszcie zainstalować przybory sanitarne z dala od ścian łazienki.
Stelaż do zabudowy w narożniku
Używając specjalnego stelaża do zabudowy w narożniku, miskę ustępową można zamontować do ściany pod kątem 45o. Po obudowaniu stelaża płytą z tyłu powstanie spora przestrzeń, w której łatwo zmieści się podejście kanalizacyjne, u góry – trójkątna półka na przycisk spłukujący lub łazienkowe bibeloty.
Umywalka, miska ustępowa i bidet pod ścianą
Stelaże do zabudowy lekkiej można łączyć z metalowymi profilami konstrukcyjnymi w samonośną całość i w ten sposób budować z nich ścianki instalacyjne przymocowane za pomocą wsporników do podłoża i ściany łazienki. Ścianka ze stelaży i profili może być zbudowana przed ścianą murowaną i przylegać do niej na całej długości.
Instalację wodociągową i kanalizacyjną można wtedy poprowadzić po wierzchu ściany, nie trzeba wykuwać bruzd, a więc nie osłabia się konstrukcji i ogranicza ilość tak zwanych brudnych prac (kucia i murowania).
Autor: Łukasz Kozyra
Dzięki stelażom można ciekawie zabudowywać pomieszczenia o nietypowym kształcie
Do stelaży podtynkowych przykręca się specjalne wsporniki ścienne, które umożliwiają regulację głębokości zabudowy zwykle w zakresie 150-200 mm lub – po zastosowaniu przedłużek – ponad 200 mm.
Tak przygotowane zawiesza się na szynie ściennej. Szynę przymocowuje się do ściany na wysok ości dopasowanej do wysokościstelaży z uwzględnieniem poziomu gotowej podłogi, który zazwyczaj jest kilka centymetrów powyżej poziomu wylewki. Dzięki możliwości przesuwania stelaży na szynie można je łatwo ustawić w żądanym miejscu i przy - mocować śrubami montażowymi.
Dalej postępuje się podobnie jak w przypadku pojedynczego stelaża – po wykonaniu podłączeń do instalacji wodnej i kanalizacyjnej konstrukcję obudowuje się płytami gipsowo-kartonowymi.
Stelaże podtynkowe na środku łazienki...
Ścianka instalacyjna może też być wolno stojąca lub ustawiona w środku pomieszczenia oraz przymocowana do podłogi i węższym bokiem do ściany. Wewnątrz obudowy gipsowo-kartonowej jest wtedy wygodne miejsce do poprowadzenia instalacji.
Stelaż instalacyjny umieszcza się w profilu podłogowym i przymocowuje do podłoża śrubami i kołkami rozporowymi. Potem łączy ze słupkami szkieletu ściany i tak powstałą konstrukcję obudowuje płytami gipsowo-kartonowymi.
Odległość między stelażami w ściance instalacyjnej, czy to zbudowanej przy ścianie, czy wolno stojącej, nie powinna być większa niż 55 cm. W przeciwnym razie płyta gipsowo-kartonowa, którą przymocowuje się do słupków stelaży, może się uginać i w celu jej usztywnienia między stelażami należałoby zamontować dodatkowe pionowe elementy stanowiące dla niej podporę.
Czym jest system GIS?
Szybko i sprawnie można stworzyć ściankę instalacyjną, umieszczając stelaż (stelaże) w konstrukcji zbudowanej przy użyciu tak zwanego systemu GIS (Geberit Instalation System). W skład systemu, oprócz stelaża i podłączeń sanitarnych,wchodzą profile stalowe o dużej sztywności i wytrzymałości, łatwe w użyciu elementy do ich łączenia oraz płyty gipsowo-kartonowe i akcesoria do nich.
GIS może być wykorzystywany jako stelaż podtynkowy lub jako połączony w jedną całość system do zabudowy płytami gipsowo-kartonowymi.
Zaletą systemu jest możliwość przygotowania zabudowy w warsztacie i wyposażenia jej w podejścia wodno-kanalizacyjne, a następnie zamontowania tak przygotowanego prefabrykatu na miejscu w łazience.
Dzięki temu prace w domu inwestora trwają znacznie krócej niż przy budowie ścianki instalacyjnej standardowymi metodami i są mniej uciążliwe dla domowników. Instalator zostawia po sobie gotowe pomieszczenie wymagające jedynie pokrycia glazurą lub wykończenia w inny, wybrany przez inwestora sposób.
