Ściany murowane - poznaj ich rodzaje

Najpopularniejsze są wciąż ściany murowane. Masz do wyboru trzy technologie ich wznoszenia: jedno-, dwu- lub trójwarstwową. Czym się one różnią i która jest najkorzystniejsza? Jaką funkcję pełnią ściany działowe?

Ściany jednowarstwowe

Są to zewnętrzne ściany, których nie trzeba ocieplać. Na takie ściany używa się bloczków z betonu komórkowego, keramzytobetonu lub pustaków z ceramiki poryzowanej – najcieplejszych odmian. Łączy się je zaprawą ciepłochronną, klejową lub specjalną pianką PUR. Ściana jednowarstwowa o współczynniku U = 0,25-0,3 W/(m2·K) może mieć szerokość 36-50 cm. Murowanie takiej ściany wymaga staranności i precyzji. Warto więc zatrudnić doświadczoną ekipę. Każda warstwa musi być idealnie wypoziomowana. Minimalne błędy w jednej warstwie grożą ich zwiększaniem się w kolejnych, zwłaszcza gdy murujemy na cienkie spoiny lub piankę.

Ściany dwuwarstwowe

Składają się z muru nośnego i warstwy ocieplającej. Mogą być zbudowane z dowolnych materiałów murowych. Zwykle mur nośny ma grubość 18-19 lub 24- -25 cm. To, jaki współczynnik przenikania ciepła U całej ściany osiągniesz, zależy od grubości i jakości warstwy izolacyjnej. Współczynnik U = 0,25 W/(m2.K) mają ściany dwuwarstwowe o grubości 25-39 cm. Technologia ta jest uważana za łatwą i powszechnie stosowana, ponieważ ociepleniem można zakryć drobne usterki murarzy. Izolacja termiczna ścian dwuwarstwowych to najczęściej system BSO, czyli ocieplenie metoda lekka mokrą, w której warstwę wykończeniową stanowi tynk cienkowarstwowy.

Ściany trójwarstwowe

Składają się z muru nośnego, warstwy izolacyjnej i muru osłonowego. Ścianę konstrukcyjną wznosi się najczęściej z elementów murowych o szerokości 18-25 cm, elewacyjną – 8-12 cm. Warstwa ocieplenia nie powinna przekraczać 15 cm. Grubość ściany trójwarstwowej wynosi zwykle mniej więcej 50 cm. Żeby ją zmniejszyć, można zastosować cieplejsze materiały izolacyjne, na przykład polistyren ekstrudowany (λ = 0,032-0,035 W/(m.K)), płyty z pianki poliuretanowej (λ= 0,021 W/(m.K)) lub fenolowej (λ= 0,023 W/(m.K)). Do murowania najczęściej wykorzystuje się tradycyjne zaprawy. Ścianę konstrukcyjną i licową należy połączyć kotwami stalowymiumieszczonymi w spoinach co 50 cm w pionie i co 75 cm w poziomie. Jeśli do izolacji użyjesz styropianu, wszystkie warstwy możesz wznosić jednocześnie, stopniowo wsuwając w pustkę między murami kolejne płyty. Gdy chcesz zastosować wełnę mineralną, konieczne jest pozostawienie szczeliny wentylacyjnej (2-4 cm), która ma za zadanie odprowadzać skropliny pary wodnej, żeby zapobiec zawilgoceniu ocieplenia.

Wewnętrzne ściany nośne

Stawia się je na warstwie papy lub folii polietylenowej, która pełni funkcję warstwy poślizgowej i izolacyjnej, zapobiegającej przenikaniu wilgoci z podłoża. Najczęściej muruje się je z tych samych materiałów co ściany zewnętrzne. Nie muszą one spełniać wymogów izolacji termicznej, więc wystarczą bloczki lub pustaki o szerokości 18-24 cm. Styki ścian zewnętrznych i wewnętrznych powinny być ze sobą przewiązane. Najłatwiej to zrobić, gdy wszystkie ściany nośne muruje się jednocześnie. Co drugą warstwę należy przemurować sąsiednie mury. Ściany te można też dostawić osobno i połączyć kotwami metalowymi umieszczonymi w co drugiej warstwie zaprawy lub kotwami zagiętymi pod kątem prostym i przytwierdzonymi w narożniku.

Ściany działowe

Dzielą wewnętrzne przestrzenie na mniejsze. Mają zwykle grubość 8-12 cm. Muruje się je z elementów połówkowych tego samego materiału co zewnętrzne. Niektóre pomieszczenia, na przykład sypialnie, łazienki, warto wydzielić ścianami działowymi z materiałów o polepszonych właściwościach akustycznych. Wznosi się je podobnie jak pozostałe ściany wewnętrzne, spinając z sąsiednimi ścianami kotwami w co trzeciej warstwie spoin. Wymagają oddzielenia od stropu szczeliną dylatacyjną szerokości 3-4 cm, którą należy wypełnić materiałem elastycznym, na przykład pianką poliuretanową.