Jak murować ściany zewnętrzne z gazobetonu, silikatów, ceramiki i keramzytobetonu

Do budowy ścian zewnętrznych stosuje się gazobeton, ceramikę, silikaty, keramzytobeton. Zobacz jakie są zasady murowania i które materiały murować na zaprawę cementową a które na zaprawę klejową lub ciepłochronną. 

Zasady murowania ścian zewnętrznych

Pierwsza warstwa - ściany stawiamy na zaizolowanych fundamentach. Bez względu na to, jaką technikę murowania później wykorzystamy, pierwsza warstwa muru powinna być położona na zaprawie tradycyjnej o grubości 2-3 cm. Jej zadaniem jest zniwelowanie ewentualnych nierówności poziomu fundamentu – uzyskanie idealnego poziomu – oraz wyznaczenie przewidzianych w projekcie kątów narożników. Żeby utrzymać ten sam poziom na wszystkich ścianach, stosuje się sznurek murarski rozpięty na gwoździach osadzonych w murze. Przed dalszym murowaniem trzeba odczekać, aż zaprawa zwiąże, żeby nie odkształciła się pod ciężarem kolejnychelementów muru. Następne warstwy bloczków czy pustaków ustawia się już na odpowiedniej zaprawie. Pozycję bloczków położonych w murze można korygować tylko gumowym młotkiem (metalowym można by je poobijać).

Wyznaczenie narożników - stawianie ściany zaczyna się od wyprowadzenia narożników zewnętrznych. Potem trzeba wyznaczyć otwory. Należy unikać docinania bloczków czy pustaków w tych miejscach.

Wiązanie muru - ściany przenoszą obciążenia z dachu i stropów. Muszą być postawione pionowo, a ich elementy wypoziomowane w każdym rzędzie, żeby siły oddziałujące z góry były rozprowadzane równomiernie. Aby mur się nie rozpadł, bloczki czy pustaki muszą być ze sobą związane, czyli ustawione w kolejnych warstwach z przesunięciem pionowej krawędzi o co najmniej 0,4 wysokości elementu (mniej więcej 5-6 cm). Szczególnie starannie powinny być związane narożniki.

Zbrojenie - ściany muszą być związane zbrojonymi wieńcami wykonywanymi na wysokości każdego stropu oraz w ściance kolankowej, na której będzie oparty dach. Zbrojenia wymagają także poziome i pionowe elementy konstrukcyjne, takie jak nadproża oraz słupy. Do zbrojenia używa się coraz częściej specjalnych drabinek ze stali nierdzewnej.

Wieńce - robi się je ze zbrojonego betonu ułożonego w deskowaniu,­ w kształtkach L, którymi zamyka się zewnętrzną krawędź stropu, lub w kształtkach U (na przykład pod murłatą). Wieniec z betonu jest mostkiem termicznym. W ścianach jednowarstwowych trzeba go ocieplić co najmniej 6-8 cm wełny lub styropianu i obmurować od zewnątrz elementami grubości 7-8 cm. W ścianach dwu- i trójwarstwowych wystarczy taka izolacja jak w pozostałej części ściany.  Do ocieplenia wieńca najczęściej używa się styropianu, ponieważ jest to materiał niewchłaniający wilgoci. Najpierw muruje się zewnętrzną warstwę osłonową, potem wykonuje deskowanie od wewnątrz, w którym układa się zbrojenie i warstwę ociepleniową (zawsze od zewnątrz). Dopiero wtedy można ułożyć beton klasy C16/20. Warto pamiętać, żeby w trakcie późniejszego układania warstwy ocieplenia dachu połączyć ją z izolacją wieńca.

Nadproża - najwygodniej jest zbudować z elementów systemowych zawierających gotowe zbrojenie. Rozpiętość gotowych nadproży jest ograniczona, dlatego duże, na przykład nad bramą garażową, robi się z żelbetu ułożonego w deskowaniu przygotowanym podobnie jak w wieńcach. W strefie podokiennej ścian murowanych tylko na spoiny poziome zaleca się układać stalowe kratowniczki w spoinach, żeby zapobiec jej pękaniu. Kratowniczki ze stali o małym przekroju umieszcza się w dwóch-trzech warstwach spoin, wysuwając z obu stron po co najmniej 0,5 m poza krawędź otworu okiennego.

Łączenie ścian - ściany zewnętrzne przewiązuje się, czyli przemurowuje wzajemnie z wewnętrznymi ścianami nośnymi. Ściany wewnętrzne - nośne lub działowe można też łączyć z zewnętrznymi za pośrednictwem stalowych kotew płaskich.

Sprawdź koniecznie:

Nasz test: czy znasz się na murowaniu ścian?

Jak murować z gazobetonu

Gazobetonowe bloczki są produkowane w dwóch wariantach – bardziej lub mniej dokładnie docięte i wygładzone. Bloczki gładkie i dokładne są przeznaczone do murowania na cienkie zaprawy klejowe. Niektórzy producenci oznaczają je symbolem TLMA lub TLMB. Te, które można murować na grube spoiny, zarówno tradycyjne, jak i ciepłochronne, mają symbol GPLM. Bloczki mogą mieć na krótszym boku wycięte uchwyty do przenoszenia oraz wyprofilowane pióra i wpusty, dzięki czemu można je łączyć bez konieczności wypełniania spoin pionowych zaprawą. Beton komórkowy jest bardzo łatwy w obróbce. Można go ciąć zwykłą piłą i w odmianach twardszych nie grozi to uszkodzeniem budulca. Bez trudu wykonuje się w nim bruzdy pod instalacje. Jest materiałem bardzo chłonnym, ale też łatwo oddaje wchłoniętą wilgoć. Ponieważ bloczki są duże, mur szybko rośnie.

Do murowania ścian z gazobetonu stosuje się głównie zaprawe klejową. Nanoszona jest specjalnym podajnikiem. W trakcie murowania górna powierzchnię bloczków szlifuje się, żeby uzyskać idealnie równą warstwę. Jeśli bloczki mają w bokach wyprofilowane pióra i wpusty - nie wykonuje się spoin pionowych.

Nadproża w ścianach gazobetonowych wykonuje się albo z prefabrykowanych belek nadprożowych, albo z kształtek U, w których układa się zbrojenie i zabetonowuje.

Jak murować z ceramiki

Ściany jednowarstwowe z ceramiki poryzowanej muruje się na zaprawę klejową, ciepłochronną lub na poliuretanową piankę klejącą. Przy murowaniu na zaprawę klejową i piankę, każda warstwa muru musi być idealnie wypoziomowana. Minimalne błędy w jednej warstwie grożą ich zwiększaniem się w kolejnych. Prostsze jest murowanie ścian dwu- lub trójwarstwowych na zaprawę tradycyjną. Gruba warstwa zaprawy umożliwia bowiem korygowanie położenia pustaków. Większość pustaków ceramicznych ma w bokach wyprofilowane pióra i wpusty. Pustaki takie muruje się tylko na spoine poziomą. Spoiny pionowe robi się w murach z cegieł.

Ceramika, zwłaszcza tradycyjna, jest twarda i podatna na ukruszenia. Trzeba ją ciąć piłą elektryczną.

Nadproża w ścianach ceramicznych robi się z prefabrykowanych belek lub jeśli ściana ma być docelowo ocieplona - wykonuje się je z betonu.

Jak murować z silikatów

Silikaty nie mają bardzo dużych rozmiarów i są dość trudne w obróbce. Budowa z nich nie biegnie ekspresowo, chyba że zatrudni się liczniejszą ekipę niż standardowo. Bloczki muruje się na zaprawę cementową lub cementowo-wapienną. Chętnie też używana jest zaprawa klejowa. Bloczki o wszystkich powierzchniach gładkich muruje się na spoiny poziome i pionowe, stosując zaprawę tradycyjną.

Nadproża w ścianach z silikatów wykonuje się w sposób tradycyjny - z betonu.

Jak murować z keramzytobetonu

Sciany zewnętrzne można budować z keramzytobetonowych pustaków lub bloczków z wkładką styropianową. Muruje się je na zaprawę tradycyjną. Przy wznoszeniu ścian jednowarstwowych, korzystna okazuje się również zaprawa ciepłochronna, zawierająca dodatek keramzytu lub perlitu. Pozwala ona możliwie jak najskuteczniej wyrównać izolacyjność termiczną muru. Spoiny mają wówczas zbliżoną izolacyjność do pustaków lub bloczków (λ - 0,13-0,21 W/m^.K). Zaprawę tego rodzaju układa się grubymi warstwami- od 8 do 20 mm.

Pustaki i bloczki keramzytobetonoew nie są tak łatwe do cięcia jak bloczki z betonu komórkowego, ale również można je przycinać ręczną piłą z hartowanymi zębami. Wygodniej jednak będzie je skracać, zwężać lub obniżać za pomocą szlifierki kątowej lub elektrycznej piły dwubrzeszczotowej.

Nadproża w ścianach jednowarstwowych wykonuje się z keramzytobetonowych kształtek U. W kształtkach umieszcza się ocieplenie, zbrojenie i wypełnia je betonem. W pozostałych ścianach uzywa sie do tego prefabrykowanych belek nadprożowych z betonu lub betonuje nadproża w sposób tradycyjny.

Murowanie ścian trójwarstwowych

Ściana trójwarstwowa składa się z muru nośnego, warstwy izolacyjnej i muru osłonowego. Ścianę konstrukcyjną wznosi się najczęściej z elementów murowych o szerokości 18-25 cm, elewacyjną – 8-12 cm. Warstwa ocieplenia nie powinna przekraczać 15 cm. Ścianę konstrukcyjną i licową należy połączyć kotwami stalowymi umieszczonymi w spoinach co 50 cm w pionie i co 75 cm w poziomie, a w narożnikach, wokół otworów, wzdłuż dylatacji dodatkowo po trzy na 1 m. Najlepiej, gdy kotwy leżą poziomo albo są nieznacznie zagięte, dlatego trzeba odpowiednio dobrać wysokość elementów murowych w obu ścianach. Kotwy łączą obie warstwy, ale tak, że każda z nich swobodnie pracuje. Nie wolno łączyć warstwy nośnej i osłonowej na sztywno, dlatego nadproża w każdej warstwie wykonuje się osobno, a wieńce tylko w murze nośnym. Pomiędzy wewnętrzną warstwą konstrukcyjną a zewnętrzną umieszcza się warstwę ocieplenia. Gdy chcemy zastosować wełnę mineralną, konieczne jest pozostawienie szczeliny wentylacyjnej (2-4 cm), która ma za zadanie odprowadzać skropliny pary wodnej, żeby zapobiec zawilgoceniu ocieplenia. Ponieważ wełna mineralna jest hydrofobizowana, niektórzy producenci dopuszczają rezygnację ze szczeliny wentylacyjnej. W zewnętrznym murze na dole i górze szczeliny wentylacyjnej muszą być zamontowane puszki wentylacyjne.