Ciche ścianki działowe? Dowiedz się, jak poprawić izolacyjność akustyczną ścian

Przez izolacyjność akustyczną ścian działowych należy rozumieć ogólną zdolność ścian do zapobiegania przenoszeniu się dźwięków między sąsiadującymi ze sobą pomieszczeniami. Sprawdź, jakie parametry powinna mieć ścianka działowa szkieletowa oraz jakie profile, wełnę i płyty gipsowo-kartonowe zastosować, aby jak najlepiej wyciszyć ściany działowe szkieletowe.

Zobacz galerię 1 zdjęcie

Autor: Marcin Czechowicz

Izolacyjność akustyczna ściany

Ścianki działowe w największym stopniu narażone są na przenoszenie dźwięków powietrznych pochodzących z wnętrza domu, np. rozmów, odgłosów generowanych przez urządzenia RTV i AGD, a także przez różne instalacje stanowiące wyposażenie domu. W mniejszym stopniu są podatne na przenoszenie dźwięków uderzeniowych, takich jak kroki czy odgłosy wywołane upadającymi przedmiotami.

Izolacyjność akustyczną przegród wewnętrznych domu od dźwięków powietrznych wyraża się poprzez wskaźnik R_A1. Jest to wskaźnik deklarowany przez producentów poszczególnych materiałów i produktów, formułowany na podstawie przeprowadzanych przez nich badań laboratoryjnych. R_A1 określa, ile decybeli musi stłumić taka przegroda. Nie uwzględnia jednak niedokładności wykonania ścian czy przenoszenia dźwięków przez sąsiednie ściany i stropy. Wskaźnikiem biorącym pod uwagę wszelkie warunki rzeczywiste jest R’_A1. Im jest on wyższy, tym lepiej przegroda tłumi dźwięki.

Według normy akustycznej w standardzie podstawowym wskaźnik R’A1 dla ścian wewnętrznych między pokojami nie powinien być mniejszy niż 30 dB, dla ścian między pokojami a kuchnią lub łazienką – 35 dB. W standardzie podwyższonym wskaźnik ścian oddzielających poszczególne pokoje, jak również pokoje i kuchnię lub łazienkę powinien wynosić co najmniej 40 dB. Trzeba jednak pamiętać, że jeśli zależy nam na naprawdę dobrej izolacyjności akustycznej ścian, powinniśmy jako punkt wyjścia obrać wskaźniki określające standard podwyższony.

Szkielet ścianki działowej

Już sama konstrukcja nośna ścianki działowej szkieletowej ma niemały wpływ na izolacyjność akustyczną przegrody. Ściany działowe w systemie suchej zabudowy mogą być wykonane na pojedynczym stelażu nośnym wykonanym z profili C50 i U50 oraz obłożone obustronnie jedną warstwą płyt gipsowo-kartonowych o grubości 12,5 mm. Jest to najprostsza budowa ściany, jeśli jednak naprawdę zależy nam na dobrych parametrach akustycznych, warto zbudować stelaż ściany z profili o większej szerokości – np. 70 lub 100 mm.

Zastosowanie szerszych profili daje możliwość wypełnienia przestrzeni wewnątrz ściany materiałem izolacji akustycznej o większej grubości. Już taka zmiana, choć wpływa na zwiększenie grubości ściany, powoduje, że jej izolacyjność akustyczna zwiększa się nawet o 6 dB. Jeśli zależy nam na poprawie akustyki ściany przy zachowaniu jak najmniejszej jej grubości, możemy zastosować specjalne profile akustyczne o szerokości 44 mm. Używa się ich zazwyczaj przy budowie ścian międzylokalowych.

Bardziej skutecznym sposobem na poprawę akustyki ściany na tym etapie jest zbudowanie jej konstrukcji z podwójnych profili. Oznacza to, że okładzina z płyt gipsowo-kartonowych po obustronach ścianki jest montowana do dwóch osobnych szkieletów. Eliminuje to powstawanie bezpośredniej drogi przenoszenia dźwięków. Ściana o podwójnej konstrukcji – z zastosowaniem podwójnych profili pionowych C50 – w porównaniu ze ścianą wykonaną z pojedynczych profili C100 ma wskaźnik R_A1 większy o 5 dB.

Kluczowe znaczenie dla izolacyjności akustycznej ściany działowej ma zastosowanie obwodowej taśmy izolacyjnej. Obwodowa taśma izolacyjna eliminuje ryzyko przenoszenia się dźwięków przez połączenia ścianki z innymi przegrodami konstrukcyjnymi budynku. Taśmę umieszcza się pod profilami poziomymi U mocowanymi do podłogi oraz sufitu, a także pod skrajnymi profilami pionowymi C przykręcanymi do ścian. Taśma powinna szczelnie wypełniać wszelkie nierówności podłoża na całej szerokości profili. Gdy podłoże ma większe nierówności, można zastosować paski wełny mineralnej o grubości do 10 mm. W przypadku podwójnej konstrukcji nośnej taśma uszczelniająca powinna się znaleźć również między rzędami poszczególnych pionowych profili C. Przykleja się ją do jednego z pary profili konstrukcyjnych – najlepiej paskami o długości 10 cm rozmieszczanymi co 50 cm.

Okładzina ścianki działowej szkieletowej

Spory wpływ na izolacyjność akustyczną lekkiej ściany działowej mają również grubość, rodzaj i liczba płyt gipsowo-kartonowych. Ściana będzie lepiej tłumiła dźwięki, jeśli zamiast pojedynczej okładziny ze zwykłych płyt typu A o standardowej grubości 12,5 mm zastosuje się dwie ich warstwy. Wskaźnik izolacyjności akustycznej wzrasta wówczas o 7-8 dB. Zwiększenie wskaźnika R_A1 można uzyskać również dzięki zastosowaniu zamiast zwykłych płyt gipsowo-kartonowych płyt ognioodpornych typu DF, które charakteryzują się większym ciężarem.

Aby miejsca łączenia płyt nie stały się mostkami akustycznymi, należy je zamontować ze szczególną dbałością. Płyty gipsowo-kartonowe w poszczególnych warstwach powinny być mocowane do stelaża ze wzajemnym przesunięciem pionowych i poziomych styków. Druga warstwa płyt również powinna być układana z przesunięciem styków w stosunku do warstwy pierwszej. Wzajemne przesunięcie styków dotyczy także płyt po obu stronach ścianki.

Izolacja akustyczna ścianki działowej

Zastosowanie profili o większej szerokości czy podwójnej okładziny nie przyniesie zamierzonego efektu, jeśli wnętrze ściany działowej nie będzie wypełnione materiałem dźwiękochłonnym. Sprawdzonym izolatorem jest wełna mineralna lub wełna szklana. Poprawia ona izolacyjność nie tylko akustyczną, ale również ogniową ściany.

O izolacyjności akustycznej decyduje też grubość użytego materiału izolacyjnego. Zaleca się, aby grubość wełny była mniejsza niż szerokość profili. Wełna nie powinna dotykać do płyt – wpływa to na pogorszenie izolacyjności akustycznej ściany. Przy przegrodach o konstrukcji wykonanej z profili C100 powinno się więc stosować wełnę o grubości 50 lub 80 mm.

Wełnę należy zabezpieczyć przed osunięciem. W tym celu można ją np. podwiesić na specjalnych wieszakach podtrzymujących ją w odpowiedniej pozycji. Poszczególne płyty lub maty materiału izolacyjnego układa się w taki sposób, aby nie było między nimi szczelin tworzących drogę, którą mogłyby przenikać dźwięki. Należy też stosować pełne kawałki materiału izolacyjnego – nie powinno się wykorzystywać w tym celu ścinek czy też pasków izolacji.

Instalacje w ścianie działowej

Często popełnianym błędem wpływającym na pogorszenie izolacyjności akustycznej ścian jest nieodpowiednie zaizolowanie przejść instalacyjnych. Puszki, gniazda, przełączniki itp. nie powinny być umieszczane naprzeciwko siebie po obu stronach ścianki, gdyż spowodowałoby to pogorszenie izolacyjności akustycznej przegrody.

Należy je przesunąć względem siebie o mniej więcej 60 cm. Puszki elektryczne mogą być mocowane zarówno przed przykręceniem płyt do stelaża, jak i już po zamocowaniu okładziny, jednak za każdym razem powinny być one uszczelnione masą szpachlową lub klejem gipsowym.

Jeśli w ścianie znajduje się warstwa wełny skalnej, a grubość wełny między puszkami z dwóch stron jest większa niż 30 mm, puszek nie trzeba uszczelniać z tylnej strony.