Kleje do płytek ceramicznych i gresu. Jak dobrać je do rodzaju podłoża
Od klejów do płytek ceramicznych uginają się półki w sklepach. Czekają na nas zwykłe zaprawy cementowe lub droższe kleje epoksydowe. Jak dobrać je do rodzaju podłoża? Którymi najsolidniej przykleimy płytki, a które umożliwią szybkie fugowanie?
Autor: Mariusz Bykowski
Do układania glazury najlepiej użyć kleju wysokoelastycznego, bo on najlepiej kompensuje naprężenia, mogące doprowadzić nawet do pękania płytek
Jak wybierać klej do płytek ceramicznych?
Jedno z podstawowych kryteriów wyboru kleju do płytek ceramicznych to dostosowanie go do rodzaju podłoża. Nie wszystkie zaprawy są przeznaczone zarówno ścian jak i podłóg. Są takie, które producenci – ze względu na ich półpłynną konsystencję – zalecają jedynie do układanie posadzek. Istotny jest również stan podłoża, do którego chcemy przyklejać płytki. Na nowo wykonanej szlichcie betonowej sprawdzą się zaprawy cementowe. Jeżeli podłoże jest drewniane, metalowe albo po prostu stare, zniszczone o słabej nośności, wymaga kleju o lepszej przyczepności. W takim przypadku należy się zdecydować na klej epoksydowy. Istotne jest także dostosowanie kleju do rodzaju płytek.
Taki klej do płytek, jakie podłoże
Podłoże pod płytki ceramiczne, w tym gres, musi być najlepsze. Dzięki temu nie będziemy musieli kupować specjalistycznego – znacznie droższego kleju epoksydowego.
Uwaga! Bardzo dobrym podłożem pod przyklejaną okładzinę jest wylewka betonowa.
Każde podłoże pod okładzinę musi być:
- stabilne – nie może się odkształcać pod wpływem naprężeń spowodowanych skokami temperatury. Wszystkie naprężenia muszą być kompensowane przez dylatacje pośrednie i obwodowe. Oczywiście musi być dostosowane do obciążeń, które będzie przenosiło w przyszłości – w żadnym wypadku nie może się uginać podczas użytkowania;
- równe – nierówności nie mogą uniemożliwiać położenia zalecanej przez producenta warstwy kleju. Jeśli są zbyt duże, trzeba je skorygować odpowiednimi zaprawami, na przykład masami samopoziomującymi albo naprawczymi do betonu;
- nośne – wszystkie zanieczyszczenia, które mogą osłabić jego przyczepność, należy usunąć (na przykład tłuste plamy, zabrudzenia farbą);
- wysezonowane – musi osiągnąć odpowiednią wytrzymałość i wilgotność, a do tego potrzebny jest czas. Ile? To zależy od rodzaju podłoża. Najczęściej dla betonu są to trzy miesiące, a dla jastrychów cementowych – 28 dni. Wilgotność tego typu podłoży nie może być większa niż 4%. Oczywiście podłoże przed przyklejaniem okładziny musi zostać osuszone po opadach atmosferycznych;
- odpowiednio chłonne – tak, aby pozwoliło na odpowiednie wiązanie kleju. Chcąc sprawdzić chłonność podłoża, wystarczy skropić je wodą. Nazbyt chłonne wypije ją już w kilka minut, niechłonne przez pewien czas (najczęściej kilka godzin) utrzyma wodę na powierzchni;
- zaizolowane – izolacja przeciwwilgociowa lub przeciwwodna zabezpieczy przed zawilgoceniem podkładu z dwóch stron – od gruntu i przez wodę opadową.
Autor: Mariusz Bykowski
Do układania glazury najlepiej użyć kleju wysokoelastycznego, bo on najlepiej kompensuje naprężenia, mogące doprowadzić nawet do pękania płytek
Układanie płytek w sposób ekonomiczny
Cena 1 kg kleju do płytek ceramicznych, gresu, kamienia nie mówi jeszcze wszystkiego o jego realnym koszcie. Aby go poznać, trzeba uwzględnić podaną przez producenta wielkość zużycia. Sprawdź, ile trzeba kleju do pokrycia 1 m2 podłoża warstwą 1 mm. Istotna jest też zalecana grubość warstwy. Najczęściej to 2-5 mm, ale niektóre można nakładać nawet na grubość 20 mm. Nie zawsze najlepszy będzie klej, który nakłada się cienką warstwą – zwłaszcza, gdy podłoże jest nierówne. Jeżeli nierówności występują tylko miejscowo, bardziej opłaci się zrobienie nowej wylewki niż układanie bardzo grubej warstwy kleju. O tym, że warto porównywać zużycie klejów, świadczy choćby to, że do pokrycia 1 m2 podłoża warstwą grubości 1 mm możemy potrzebować 0,85 albo aż 2,5 kg kleju.
Autor: Konrad Kalbarczyk
Producenci przygotowali specjalne zaprawydo przyklejania nienasiąkliwych płytek – takich jak gres czy klinkier. Mają one większą siłę wiązania niż...
Czy musimy się śpieszyć z przyklejaniem glazury?
Wybór kleju ma wpływ na to jak długo potrwaja prace i na to czy trzeba będzie śpieszyc się z przyklejaniem płytek. O tempie w jakim musimy układać glazurę informuja dwa parametry kleju:
- czas zużycia - czas, przez jaki zaprawa – cementowa po wymieszaniu z wodą albo klej epoksydowy po otwarciu opakowania – może być nanoszona na podłoże. Najkrótszy jest dla niektórych zapraw cementowych – zaledwie 5 minut, dla klejów epoksydowych co najmniej 20 minut, i to wtedy, gdy temperatura osiąga 30oC. Przy niższej temperaturze (20oC) tę samą żywiczną zaprawę można wykorzystywać do prac o dziesięć minut dłużej. Maksymalny czas zużycia może być taki sam dla obu rodzajów zapraw – aż 8 godzin;
- czas na korygowanie położenia płytek - zaprawy cementowe umożliwiają to przez zaledwie 3-5 minut, ale są też takie, które dopuszczają korektę aż przez 2 godziny. Fachowcy stosujący zaprawy żywiczne mają pod tym względem większy komfort. Ułożenie płytek można wtedy zmieniać przez co najmniej 30 minut, nawet do 3 godzin.
Czas na fugowanie
Im mniej czasu musi upłynąć od ułożenia płytek, tym lepiej, bo szybciej będzie można zakończyć prace. Po użyciu niektórych zapraw cementowych fugowanie można zacząć już po 2-3 godzinach, ale są też takie, których producenci uzależniają to od rodzaju podłoża i wymiaru płytek. Ściany można fugować zazwyczaj po 2, a podłogi po 3 dniach od przyklejenia płytek. Jeżeli płytki mają wymiary większe niż 30 x 30 cm, ten czas trzeba wydłużyć odpowiednio do 4-5 dni.
Kiedy można wchodzić na płytki?
Jedni producenci pozwalają wchodzic na przyklejone płytki już do momentu, kiedy można rozpocząć fugowanie, a inni dopiero od czasu, gdy możliwe staje się pełne dopuszczalne obciążenie okładziny. Wtedy na płytkach podłogowych można ustawiać ciężkie meble, a na ścianie powiesić szafki. Jeżeli informacja na opakowaniu lub w karcie technicznej kleju wydaje się niejednoznaczna, najlepiej zadzwonić na infolinię producenta, by rozwiać wątpliwości.
