Kleje do płytek ceramicznych. Jak układać glazurę i terakotę?
Jak układać płytki ceramiczne? Nie jest to trudne gdy mamy odpowiedni klej do płytek. Zobaczmy jaki klej będzie potrzebny do układania glazury i terakoty. Na koniec zapraszamy na krótki kurs przygotowywania podłoża i układania płytek.
Autor: Marcin Czechowicz
W miejscach szczególnie narażonych na zawilgocenie pod płytkami ceramicznymi niezbędna jest jeszcze izolacja wodoszczelna
Autor: Marcin Czechowicz
W miejscach szczególnie narażonych na zawilgocenie pod płytkami ceramicznymi niezbędna jest jeszcze izolacja wodoszczelna
Kleje do płytek ceramicznych
Aby okładziny z ceramiki czy kamienia były odporne na naciski, uderzenia, zmiany temperatury i zawilgocenie, nie wystarczą dobrze dobrane płytki. Potrzebna jest również odpowiedni klej. Nie ma klejów, którymi można przykleić wszystko i wszędzie. Zazwyczaj im lepsze są parametry kleju, tym jest on droższy. Najtańsze kleje do płytek ceramicznych to zwykłe kleje do stosowania we wnętrzach. Droższe, o podwyższonej elastyczności i przyczepności są produkty specjalistyczne, przeznaczone do konkretnej okładziny (np. do marmuru) lub na określone podłoża (np. mało nasiąkliwe).
- Kleje płynne są odpowiednie do przyklejania dużych płytek. Dokładnie wypełniają przestrzeń pod nimi, zapewniając stabilne podparcie na całej powierzchni i chroniąc przed pęknięciami spowodowanymi np. zbyt silnym naciskiem na „pusty” narożnik.
- Kleje elastyczne potrzebne są w miejscach narażonych na działanie wysokiej temperatury, np. nad ogrzewaniem podłogowym. Aby zatopić matę, potrzebna jest przynajmniej 5-milimetrowa warstwa zaprawy klejącej. Matę znacznie łatwiej zatopić w masie o rzadszej konsystencji, dlatego najlepiej użyć do tego kleju płynnego.
- Kleje o podwyższonej przyczepności powinno się przyklejać okładziny na podłożach, które nie są idealnie czyste, np. na podkładach z resztkami kleju po zerwaniu wykładziny. Zastosowanie jedynie kleju o podwyższonej przyczepności na niepewnym podłożu nie zawsze wystarczy. Może się - okazać, że również podłoże trzeba pokryć podkładem zwiększającym przyczepność.
- Kleje szybkowiążące przydają się wszędzie tam, gdzie okładzina musi być szybko gotowa do użytkowania. Jeśli stosuje się tradycyjną zaprawę, trzeba zachować przynajmniej 24-godzinną przerwę, podczas której nie wolno wchodzić na płytki ani ich spoinować. Kleje szybkowiążące schną tak szybko, że można chodzić po płytkach już po kilku godzinach od ich ułożenia.
- Kleje zawierające biały cement przeznaczone są głównie do przyklejania nasiąkliwego kamienia, zwłaszcza jasnych płyt marmurowych. Tradycyjne kleje produkowane z szarego cementu mogą spowodować trwałe przebarwienie takich płyt. Jeśli przebarwienie pojawi się na płytach kamiennych przyklejonych klejem z białym cementem, powinno zniknąć już po kilku dniach, czyli po całkowitym wyschnięciu kleju. Płyty kamienne mają zazwyczaj spore wymiary, dobrze jest więc używać do nich zaprawy płynnej.
Ile kleju potrzeba?
Kleje średniowarstwowe to te, których zalecana grubość przy układaniu płytek wynosi zwykle od 4 do 20 mm. Poleca się je przede wszystkim na podłogi wewnątrz pomieszczeń, zwłaszcza tych remontowanych. Klej średniowarstwowy umożliwia też profilowanie niewielkich spadków okładziny na małej powierzchni, na przykład na dnie brodzika w kierunku odpływu. Kleje cienkowarstwowe można układać warstwą od 2 do 5 mm. Taka grubość wystarczy, jeśli podłoże jest równe. Jeśli zaś tak nie jest, kilku centymetrów nie da się zniwelować klejem, ponieważ groziłoby to pękaniem płytek: nadmiernie gruba warstwa kleju silnie się kurczy. Nierówne podłoże powinno się zatem najpierw wyrównać specjalną zaprawą i odczekać z dalszymi pracami, aż wyschnie.
Przed układaniem płytek
Przygotowanie podłoża
Przed klejeniem podłoże trzeba przede wszystkim oczyścić ze wszystkiego, co mogłoby osłabić przyczepność kleju: kurzu, brudu, wapna, tłuszczu, oleju i smarów, wosku czy resztek farb. Należy też skuć wszystkie fragmenty podłoża wydające głuchy odgłos podczas delikatnego opukiwania. Jeżeli zaniedba się to, po pewnym czasie płytki mogą się zacząć odspajać razem z klejem i źle trzymającymi się warstwami.
Wyrównywanie
W związku z tym, że warstwa kleju musi mieć określoną grubość, należy tak przygotować podłoże, aby nie trzeba było jej zwiększać. Chodzi bowiem o to, że warstwa kleju nie powinna być grubsza niż zaleca producent, bo zbyt duża jego ilość może doprowadzić do pękania lub odpadania płytek. Poza tym zazwyczaj materiały do wyrównywania są tańsze od klejów.
Gruntowanie
Przed nałożeniem kleju na podłoże powinno się je pomalować odpowiednim preparatem gruntującym, który zwiększy przyczepność kleju oraz zmniejszy i ujednolici chłonność podłoża. Zbyt chłonne podłoże intensywnie odciąga wodę z nakładanej zaprawy i powoduje przez to zaburzenie procesu wiązania.
Uszczelnienie
Glazura i terakota nie wystarczą, by zabezpieczyć ściany i posadzkę łazienki przed wodą, dlatego w miejscach często zalewanych wodą trzeba pod nimi ułożyć izolację wodoszczelną. Uszczelniać trzeba wszystkie te miejsca, które są zalewane, zachlapywane i opryskiwane wodą. Ściany wokół wanny wystarczy zaizolować nieco ponad miejscem, skąd wydostaje się woda, a więc zazwyczaj nad słuchawką prysznicową. Często jednak ściany w mokrych strefach izoluje się aż do sufitu.
W łazienkach coraz częściej stosuje się masy uszczelniające (folie w płynie) lub zaprawy wodoszczelne. Są one przeznaczone do uszczelniania łatwo nasiąkliwych podłoży, takich jak beton komórkowy czy płyty gipsowo-kartonowe. Przed naniesieniem izolacji podłoże trzeba oczyścić i wypełnić ewentualne ubytki. Folia w płynie dostępna jest zwykle jako jednoskładnikowa, gotowa do użycia pasta w plastikowych pojemnikach. Nie wolno dodawać do niej żadnych substancji, nie można też jej rozcieńczać. Zaprawa wodoszczelna ma postać gotowej mieszanki do rozrobienia z wodą. Po dokładnym przygotowaniu podłoża folię w płynie lub zaprawę wodoszczelną nanosi się w dwóch warstwach.
Jak układać płytki?
Przygotowanie kleju
Zaprawę zawsze wsypuje się do wody i miesza do uzyskania jednolitej konsystencji bez grudek. Jeżeli producent zaleca powtórne przemieszanie kleju, należy to zrobić po mniej więcej pięciu minutach. Po wymieszaniu z wodą klej ma ograniczony czas przydatności do użycia, zwykle są to 3-4 godziny. Im dłużej stoi w wiadrze, tym gorsze są jego parametry, a po przekroczeniu tego czasu nie nadaje się do przyklejania płytek.
Nakładanie kleju
Przygotowany klej nakłada się pacą zębatą na podłoże. Grubość zębów pacy dobiera się do wielkości płytek oraz zalecanej przez producenta grubości kleju. Na rozprowadzonym kleju układa się płytkę i dociska ją. Płytek nie należy przyklejać na placki, bo w narożach płytki pozostaną puste miejsca, które mogą powodować wyszczerbienie jej podczas użytkowania. Często popełnianym błędem na tym etapie prac jest zdejmowanie nadmiaru świeżo nałożonego kleju ze ściany i wrzucanie go z powrotem do wiadra. Wiązanie rozpoczyna się bowiem od razu po nałożeniu zaprawy na podłoże, więc powtórne jej wykorzystanie pogarsza jakość połączenia. Przyjmuje się, że od momentu nałożenia kleju na ścianę do przyłożenia płytki może minąć 20-30 minut. W tym czasie zachowuje on swoje właściwości klejące. Dlatego na podłoże trzeba nałożyć tyle kleju, aby przykleić określoną liczbę płytek, nie przekraczając tego czasu. Dokładny czas (określany jako czas otwarty pracy) -zależy m.in. od temperatury i wilgotności panującej wokół oraz od chłonności podłoża. Aby sprawdzić, czy możliwe jest jeszcze układanie płytek, wykonuje się test polegający na przyciśnięciu palców do nałożonego kleju. Jeżeli klej pozostaje na palcach, można przyklejać płytki, a jeżeli nie, to należy go usunąć i wyrzucić.
