Nowy komin w starym domu. Dobudowa komina czy nadbudowa?
Podczas remontu może zajść potrzeba zrobienia nowego komina w starym domu. Czasem wystarczy nadbudować stary komin. Zobacz z czym będzie się wiązać budowa komina i jak ewentualnie podwyższyć komin istniejący .
Autor: Piotr Mastalerz
Jeśli w kominie są jakieś nieużywane dotąd przewody, po wydłużeniu go będzie je można wykorzystać do wentylacji lub podłączenia urządzenia grzewczego na poddaszu, na przykład kozy
Jedną z konsekwencji nadbudowania poddasza i podniesienia dachu albo zmiany jego nachylenia jest konieczność wydłużenia przewodów kominowych tak, by w nowej sytuacji nic nie zakłócało ich działania.
Przebudowa komina
Komin wystaje zwykle kilkadziesiąt centymetrów ponad połać dachu, więc kiedy rozbiera się dach, należy także zdemontować tę część komina. Potem trzeba go wydłużyć, aby w wyższym domu bez zakłóceń pełnił swoją funkcję. Przeróbki komina nie da się raczej uniknąć, ponieważ zwykle jest za krótki nawet wtedy, gdy stoi z dala od kalenicy, przy ścianie zewnętrznej, w miejscu, gdzie wysokość budynku zmienia się najmniej – tylko o wielkość ścianki kolankowej (czasem jedynie 30-40 cm). Należy wydłużyć istniejące przewody wentylacyjne obsługujące pomieszczenia znajdujące się na kondygnacjach poniżej oraz spalinowe i dymowe odprowadzające produkty spalania z zainstalowanych tam urządzeń grzewczych.
Nowe przewody wentylacyjne
Dodatkowo trzeba także wybudować (zamontować) osobne przewody wentylacyjne w łazience, kuchni, toaletach i pomieszczeniach bez okien (schowkach, garderobach) oraz w pokojach (zgodnie z przepisami są wymagane w pomieszczeniach na górnej kondygnacji mieszkań dwupoziomowych), a w razie potrzeby także przewody spalinowy i dymowy, gdyby poddasze miało być ogrzewane oddzielnym niż reszta domu kotłem lub mieć swój kominek. Jeden przewód grawitacyjny może odprowadzać produkty spalania tylko z jednego urządzenia, a wentylacyjny – powietrze z jednego otworu wywiewnego. Dobudowywane przewody kominowe warto rozplanować tak, aby dało się je zgrupować ze sobą lub – jeszcze lepiej – z już istniejącymi i wyprowadzić ponad dach we wspólnej obudowie.
Wyższy komin
W domach z wentylacją grawitacyjną przewody wentylacyjne są zwykle murowane z cegły pełnej ceramicznej lub silikatowej albo z pustaków. W tej samej murowanej obudowie obok są często także przewód dymowy i/lub spalinowy. Taki komin można podwyższyć, mocując na zaprawie cementowo-wapiennej dodatkowe warstwy pustaków lub cegieł aż do uzyskania wymaganej wysokości. Pustaki ceramiczne wymagają obmurowania cegłami, keramzytobetonowe – nie. Można podwyższyć także kominy systemowe ceramiczne lub stalowe. Najlepiej użyć elementów tego samego systemu, wtedy wszystko powinno idealnie pasować. Kominy systemowe nie powinny być trwale łączone ze ścianami, do których przylegają. Trzeba zostawiać między nimi 2-centymetrowy odstęp.
Wkład kominowy
W murowanych przewodach spalinowym i dymowym (od kominka z wkładem) są także potrzebne zamontowane wewnątrz wkłady – w pierwszym ze stali kwasoodpornej, w drugim – żaroodporny. One również muszą zostać przedłużone aż do wylotu komina. Dodatkowe elementy wkładów łączy się z istniejącymi, wsuwając każdy kolejny odcinek do wnętrza poprzedniego. Dzięki temu powstające w kominie skropliny mogą ściekać po ściankach i nie wydostają się na zewnątrz.
Ocieplenie przewodu kominowego
Odcinek komina wentylacyjnego biegnący przez nieogrzewaną przestrzeń oraz fragment komina, który wystaje nad ocieplone połacie dachu, muszą zostać zaizolowane termicznie, na przykład warstwą wełny mineralnej lub styropianu, bo tylko w ten sposób zapewni się w nich wystarczający ciąg. Kominy spalinowe lub dymowe powinny być oddylatowane od elementów drewnianych, a szczelina dylatacyjna wypełniona wełną mineralną.
Dodatkowa wentylacja
Pomieszczenia sanitarne oraz kuchnie ze względu na przebieg instalacji zwykle lokalizuje się nad podobnymi na niższej kondygnacji, więc najczęściej można przyjąć, że te na dobudowanym poddaszu będą przylegały do murowanego komina wentylacyjnego. Problem w tym, że może w nim brakować wolnych przewodów. Gdyby były, wystarczyłoby w podwyższonym kominie zrobić otwór pod stropem poddasza i zamontować w nim kratkę wentylacyjną. Kiedy ich nie ma, komin trzeba powiększyć o dodatkowy kanał lub kanały, opierając jego dobudowaną część na wzmocnionym w tym miejscu stropie. Przegrody między kanałami we wspólnej obudowie powinny mieć szerokość co najmniej jednej cegły. Kanał musi mieć przekrój identyczny na całej długości, nie może się załamywać i odchylać od pionu bardziej niż 30°. Ważne, żeby miał wystarczającą długość i był ocieplony, aby powietrze za szybko się nie wychładzało i nie wykraplała się z niego para wodna.
Bez typowego komina
Brak wolnego przewodu kominowego może być przeszkodą, ale nie dla kotła z zamkniętą komorą spalania, który nie musi być podłączony do tradycyjnego komina. Do usuwania spalin i pobierania powietrza do spalania wystarczy przewód powietrzno-spalinowy, który nie musi być specjalnie długi ani prowadzony pionowo w górę. Wentylator takiego kotła wymusza przepływ powietrza i spalin w przewodzie, dzięki czemu urządzenie może pracować bez zakłóceń. Gdy moc cieplna urządzenia nie przekracza 21 kW w wolno stojących budynkach jednorodzinnych lub 5 kW w pozostałych budynkach mieszkalnych, dopuszcza się wyprowadzenie przewodu powietrzno-spalinowego wprost przez ścianę zewnętrzną z zachowaniem określonych w przepisach zasad.
