Elementy bezprzewodowego systemu alarmowego: centrala, kontaktrony, czujki ruchu...
Bezprzewodowy system alarmowy składa się z podobnych elementów jak system z kablami, czyli z centralki alarmowej, kontaktronów, czujników i sygnalizatorów. Opisujemy działanie poszczególnych elementów systemu alarmowego bez kabli. Zobacz, co do czego służy.
Autor: Satel
Bezprzewodowa czujka ruchu PIR
Centrala alarmowa
Centralka alarmowa zbiera wszelkie informacje docierające do niej od czujek, przetwarza je i zgodnie z zadanym przez użytkownika programem odpowiednio reaguje.
Aby system alarmowy był skuteczny, musi być zamontowana w miejscu dobrze chronionym przed potencjalnym włamywaczem. W sprzedaży są dostępne centralki różnych typów – od bardzo skromnie wyposażonych i tańszych do rozbudowanych najnowszej generacji i odpowiednio bardziej kosztownych.
Centrala alarmowa ma zawsze klawiaturę numeryczną do obsługi i programowania systemu oraz zazwyczaj techniczną możliwość podłączenia systemu alarmowego do linii telefonicznej i/lub telefonu pracującego w sieci GSM. Za ich pośrednictwem mogą być przekazywane informacje o stanie chronionego obiektu i ewentualnych zagrożeniach.
Z centralą alarmową są bezpośrednio związane urządzenia odpowiedzialne za funkcje sterowania i kontroli systemu – manipulatory. Używa się ich do wydawania centrali różnych poleceń, choćby o załączaniu i wyłączaniu czuwania. Na wyświetlaczu manipulatora pojawiają się informacje o alarmach, awariach oraz innych zdarzeniach zarejestrowanych przez system alarmowy. Najbardziej popularne są manipulatory typu LED i – łatwiejsze w obsłudze oraz bardziej przyjazne użytkownikowi – LCD.
Skuteczność alarmu zależy od szybkości wykrycia niepożądanych zjawisk i odpowiedniej reakcji na nie. Wykrywanie to rola różnego rodzaju czujek. W zależności od miejsca i typu wykrywanej akcji są to czujki magnetyczne (otwarcia drzwi i okien), tłuczenia szkła, bariery mikrofalowe i magnetyczne oraz detektory ruchu (pasywne czujki podczerwieni, czujki mikrofalowe z efektem Dopplera, ultradźwiękowe dualne). Do odpowiedniego zabezpieczenia domu przed włamaniem wystarczą czujki tłuczenia szkła, pasywne czujki podczerwieni, czujki magnetyczne i dualne.
Czujki tłuczenia szkła
Czujki sygnalizują wybicie szyby, na przykład w oknie lub drzwiach na taras. Mogą być przyklejane do szyby i reagować na określone wibracje lub mieć czuły mikrofon i mikroprocesor analizujący odbierane sygnały. Maksymalny zasięg dozoru czujki mikrofonowej wynosi 9 m. Jedna umieszczona na suficie lub na ścianie może chronić kilka przeszklonych otworów.
Czujki mikrofonowe są mniej podatne na fałszywe alarmy niż wibracyjne. Dobra czujka mikrofonowa jest w stanie precyzyjnie odróżnić rozbijanie szkła płaskiego od laminowanego.
Czujniki magnetyczne - kontaktrony
Do ochrony okien i drzwi instaluje się czujniki magnetyczne, zwane kontaktronowymi, złożone z dwóch części – jednej przytwierdzanej do ramy okiennej lub drzwi i drugiej – mocowanej do ościeżnicy. Oferowane są kontaktrony przeznaczone do mocowania za pomocą wkrętów lub dwustronnej taśmy klejącej.
Czujniki magnetyczne sygnalizują każdą zmianę wzajemnego położenia obu części czujnika, nawet spowodowaną lekkim uchyleniem okna lub drzwi. Tak jak pozostałe aparaty bezprzewodowe urządzenia tego typu są zasilane z baterii. Mają wbudowaną syrenę o głośności sygnału 85, a nawet 130 dB, zależnie od typu. Mogą być użytkowane w pomieszczeniach, w których temperatura nie spada poniżej 0°C, a wilgotność powietrza wynosi od 10 do 90%.
Niski stan pojemności baterii jest sygnalizowany sygnałem dźwiękowym. Czujnik jest wyposażony w przycisk TEST umożliwiający kontrolę poprawności działania. W wersji programowalnej sterowanie odbywa się z klawiatury (wyłączenie i włączenie po wprowadzeniu programowalnego kodu bezpieczeństwa). Taki czujnik montowany na drzwiach ma funkcję opóźniającą włączenie alarmu podczas wchodzenia (4 s) i opuszczania pomieszczenia (30 s).
Czujki (detektory) ruchu
Czujki są podstawowym elementem systemów alarmowych zarówno przewodowych, jak i bezprzewodowych. W tej grupie rozróżniamy detektory pasywne i aktywne.
Pasywne czujki (PIR) reagują na promieniowanie w paśmie dalekiej podczerwieni i wykrywają zmiany promieniowania cieplnego. Są wyposażone w soczewkę, która kształtuje obszar działania w zależności od typu soczewki, różnicując czujki na szerokokątne, kurtyny poziome i kurtyny pionowe. Wejście lub wyjście człowieka albo zwierzęcia z sektora jest przez nie wykrywane jako zmiana promieniowania cieplnego.
Aktywne czujki do wykrywania poruszających się obiektów wykorzystują fale elektromagnetyczne (mikrofale) oraz efekt Dopplera, czyli zmianę częstotliwości fali na skutek zmiany wzajemnego położenia źródła fali i jej odbiornika. Odbiornikiem w normalnych warunkach są stałe przedmioty w zasięgu działania czujki. Człowiek pojawiający się w tej przestrzeni powoduje zmianę częstotliwości odbitej fali.
Autor: Satel
Bezprzewodowa czujka ruchu PIR
