Ściany działowe murowane cz. I

2009-09-04 2:00
Ściany działowe murowane cz. I
Autor: Daniel Rumiancew|Jacek Kucharczyk|Michał Glinicki Ściany działowe murowane cz. I

Po wymurowaniu zwykle się je tynkuje, chyba że są z cegły klinkierowej – wtedy często celowo pozostawia się je nieotynkowane.

Ściany z cegieł i pustaków ceramicznych

Najczęściej mają grubość 6,5 cm lub 12 cm. Najlepiej wykonać je z cegły dziurawki lub pustaków, gdyż te z cegły pełnej znacznie obciążają strop. Po wymurowaniu zwykle się je tynkuje, chyba że są z cegły klinkierowej – wtedy często celowo pozostawia się je nieotynkowane.
Cegły i pustaki ceramiczne układa się na zaprawie cementowo-wapiennej, rzadziej cementowej. Gdy ściana ma grubość 1/4 cegły (6,5 cm) i długość ponad 5 m, to powinno się ją zbroić prętami stalowymi o średnicy 6 mm.
Zbrojenie układa się co trzecią spoinę. Ściany grubości 1/2 cegły (12 cm) są bardzo ciężkie, więc trzeba je stawiać na żebrze lub podciągu.

Zalety:

  • dobra izolacyjność akustyczna,
  • duża ognioodporność,
  • duża wytrzymałość,
  • duża odporność na uszkodzenia mechaniczne.

Wady:

  • konieczność wykonywania prac mokrych przy wznoszeniu ścian (jest ich trochę mniej, gdy stosuje się pustaki łączone na wpust i wypust, ponieważ nie trzeba wykonywać spoin pionowych), duży ciężar w porównaniu z innymi materiałami,
  • pracochłonność wykończenia.

Ściany z wyrobów wapienno-piaskowych (silikatów)

Do murowania ścian działowych najczęściej stosuje się bloczki i kształtki wapienno-piaskowe, rzadziej cegły. Bloczki i kształtki mają wymiary większe niż cegły. Produkuje się je jako pełne lub drążone. Niektóre bloczki mogą mieć boczne krawędzie z wyprofilowanym wpustem i wypustem. Cegły, bloczki i kształtki muruje się przeważnie na zaprawie cementowo-wapiennej. Dzięki temu, że elementy silikatowe produkowane są z dużą dokładnością, można je też murować na cienką spoinę z zaprawy klejowej. Ściany z elementów wapienno-piaskowych muruje się podobnie jak ściany z tradycyjnych cegieł, przestrzegając prawidłowego łączenia elementów. W kolejnych warstwach poziomych elementy powinny być przesunięte względem siebie nie mniej niż 0,4 wysokości elementu i nie mniej niż 40 mm.

Zalety:

  • dobra izolacyjność akustyczna, dobra odporność ogniowa,
  • duża wytrzymałość,
  • dobra paroprzepuszczalność,
  • możliwość pozostawienia bez tynku,
  • duży wybór kolorów,
  • odporność na grzyby i pleśnie.

Wady:

  • duży ciężar, kruchość, przez co w transporcie materiały wymagają szczególnego zabezpieczenia.
Czy artykuł był przydatny?
Przykro nam, że artykuł nie spełnił twoich oczekiwań.
Nasi Partnerzy polecają

Materiał Partnerski

Materiał sponsorowany